سوره فجر
تلاوت سوره فجر
ترجمه صوتی سوره فجر
وَالْفَجْرِ١
«سوگند به صبح(1)»
وَلَيَالٍ عَشْرٍ٢
«و به شب‌های ده‌گانه (ذیحجه)(2)»
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ٣
«و به زوج و فرد(3)»
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ٤
«و سوگند به شب هنگامی‌که (حرکت می‌کند و) می‌رود(4)»
هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ٥
«آیا در این (چیزها) سوگندی برای صاحب خرد نیست؟!(5)»
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ٦
«(ای پیامبر) آیا ندیدی که پروردگارت با (قوم) عاد چه کرد؟(6)»
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ٧
«(همان عاد) ارم که دارای ستون‌ها (و قامت بلند) بودند(7)»
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ٨
«که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود(8)»
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ٩
«و (نیز قوم) ثمود، آن‌هایی که صخره‌های سخت را از (کنار) وادی می‌تراشیدند (و برای خود خانه می‌ساختند)؟(9)»
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ١٠
«و فرعون صاحب میخ‌ها (شکنجه‌ها و سپاه)(10)»
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ١١
«(همان) کسانی‌که در شهرها طغیان (و سرکشی) کردند(11)»
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ١٢
«پس در آن‌ها بسیار فساد به بار آوردند(12)»
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ١٣
«آنگاه پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو آورد(13)»
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ١٤
«یقیناً پروردگار تو در کمین‌گاه است(14)»
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ١٥
«پس اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و او را گرامی دارد و به او نعمت بخشد، (مغرور می‌شود و) می‌گوید: پروردگارم مرا گرامی داشته است(15)»
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ١٦
«و اما هنگامی‌که او را بیازماید، پس روزیش را بر او تنگ گیرد (نا امید می‌شود و) می‌گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است(16)»
كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ١٧
«هرگز چنین نیست (که شما می‌پندارید)، بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید(17)»
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ١٨
«و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب و تشویق نمی‌کنید(18)»
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا١٩
«و میراث را حریصانه می‌خورید (و حق دیگران را نمی‌دهید)(19)»
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا٢٠
«و مال و ثروت (دنیا) را بسیار دوست دارید(20)»
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا٢١
«هرگز چنین نیست (که شما گمان می‌کنید) هنگامی‌که زمین سخت درهم گوبیده شود (و هموار گردد)(21)»
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا٢٢
«و پروردگارت (برای دادرسی) بیاید و (نیز) فرشتگان صف در صف (بیانید)(22)»
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى٢٣
«و در آن روز جهنم آورده شود، در آن روز انسان متذکر می‌شود، و (اما) این تذکر چه فایدۀ برای او دارد؟!(23)»
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي٢٤
«می‌گوید: ای کاش (در دنیا) برای (این) زندگیم (چیزی از) پیش فرستاده بودم(24)»
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ٢٥
«پس در آن روز هیچ کسی همانند عذاب او (= الله) عذاب نمی‌کند(25)»
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ٢٦
«و هیچ کس همچون بند گشیدن او (= الله) کسی را بند نکشد(26)»
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ٢٧
«ای روح آرام یافته(27)»
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً٢٨
«به سوی پروردگارت باز گرد، در حالی‌که تو از او خوشنودی و او از تو خشنود است(28)»
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي٢٩
«پس در زمرۀ بندگان (خاص) من در آی(29)»
وَادْخُلِي جَنَّتِي٣٠
«و به بهشت من وارد شو(30)»
