تلاوت سوره نجم


ترجمه صوتی سوره نجم


وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى١

«سوگند به ستاره چون فرود افتد(1)»

 مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى٢

«(که) یار شما (= محمد) گمراه نشده و راه را گم نکرده است(2)»

 وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى٣

«و از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید(3)»

 إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى٤

«این نیست جز آنچه به او وحی می‌شود (و بجز وحی چیزی نمی‌گوید)(4)»

 عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى٥

«(فرشتۀ) بس نیرومند (= جبرئیل) او را تعلیم داده است(5)»

 ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى٦

«(همان فرشتۀ) نیرومندی که آنگاه راست و درست (به شکل حقیقی فرا رویش) ایستاد(6)»

 وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى٧

«در حالی‌که او در افق اعلی (آسمان) بود(7)»

 ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى٨

«سپس (جبرئیل) نزدیک شد، آنگاه فرو آمد (و نزدیک‌تر شد)(8)»

 فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى٩

«پس (فاصلۀ او با پیامبر) به قدر دو کمان یا کمتر بود(9)»

 فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى١٠

«آنگاه (الله) آنچه را باید وحی می‌کرد، به بنده اش وحی نمود(10)»

 مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى١١

«قلب (پیامبر) آنچه را دید، دروغ نگفت(11)»

 أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى١٢

«آیا با او دربارۀ آنچه می‌بیند مجادله می‌کنید؟!(12)»

 وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى١٣

«و به راستی بار دیگر (نیز) اورا دید(13)»

 عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى١٤

«نزد سدرۀ المنتهی(14)»

 عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى١٥

«که جنۀ المأوی نزد آن (درخت) است(15)»

 إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى١٦

«چون (درخت) سدرۀ را چیزی (= نوری) پوشاند(16)»

 مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى١٧

«چشم (پیامبر) خطا نکرد و (از حد) در نگذشت(17)»

 لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى١٨

«به راستی (او) پاره‌ای از نشانه‌های بزرگ پروردگارش را دید(18)»

 أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى١٩

«آیا لات و عزّی را دیده‌اید؟!(19)»

 وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى٢٠

«و منات (بت) سومی بی‌ارزش را؟(20)»

 أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى٢١

«آیا شما را پسر باشد و او را دختر؟(21)»

 تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَى٢٢

«در این صورت، این تقسیمی غیر عادلانه است(22)»

 إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ  إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ  وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى٢٣

«این‌ها چیزی جز نام‌هایی نیست که شما و پدارن‌تان بر آن‌ها گذاشته‌اید و الله دلیلی بر (صدق مدعی شما) نازل نکرده است آن‌ها جز از گمان (های بد و بی‌اساس) و هوای نفس پیروی نمی‌کنند، در حالی‌که هدایت از (سوی) پروردگارشان برای آن‌ها آمده است(23)»

 أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى٢٤

«آیا انسان هر چه آرزو کند برایش میسّر است؟!(24)»

 فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى٢٥

«پس آخرت و دنیا از آنِ الله است(25)»

 وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَى٢٦

«و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان‌ها هستند که شفاعت آن‌ها هیچ سودی نمی‌بخشد، مگر پس از آنکه الله برای هرکس که بخواهد اجازه دهد و راضی باشد(26)»

 إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثَى٢٧

«بی‌گمان کسانی‌که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را به نام دختران نام‌گذاری می‌کنند(27)»

 وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ  إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ  وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا٢٨

«و آن‌ها به آن هیچ دانشی ندارند، جز از گمان (بی‌اساس) پیروی نمی‌کنند، و یقیناً گمان (انسان را) از (شناخت) حق بی‌نیاز نمی‌کند(28)»

 فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا٢٩

«پس (ای پیامبر) از کسی‌که از ذکر ما روی می‌گرداند، و جز زندگی (مادی) دنیا را نخواهد، اعراض کن(29)»

 ذَلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ  إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى٣٠

«این آخرین حد دانش آن‌هاست، بی‌گمان پروردگار تو به کسانی‌که از راه او گمراه شده‌اند داناتر است، و او (نیز) به کسانی‌که هدایت یافتند داناتر است(30)»

 وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى٣١

«و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آنِ الله است تا کسانی را که (کار) بد کردند به (سبب) آنچه کرده‌اند کیفر دهد، و کسانی را که نیکوکاری کردند با (بهشت) نیکو پاداش دهد(31)»

 الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ  إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ  هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ  فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ  هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى٣٢

«(همان) کسانی‌که از گناهان کبیره و اعمال زشت ـ جز گناهان صغیره ـ دوری می‌کنند بی‌گمان پروردگار تو گسترده آمرزش است، و او نسبت به شما داناتر است، هنگامی‌که شما را از زمین پدید آورد، و هنگامی‌که شما در شکم مادران‌تان بصورت جنین‌هایی بودید، پس خودتان را نستائید (و پاک نشمارید) او به کسانی‌که پرهیزکاری نمودند داناتر است(32)»

 أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى٣٣

«آیا دیده‌ای کسی را که (از حق) روی گرداند؟!(33)»

 وَأَعْطَى قَلِيلًا وَأَكْدَى٣٤

«و اندکی (مال) بخشید و (سپس سنگدل شد و) خود داری کرد(34)»

 أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى٣٥

«آیا نزد او علم غیب است پس او (همه چیز را) می‌بیند؟!(35)»

 أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى٣٦

«یا از آنچه در صحیفه‌های موسی بوده، آگاه نشده است؟!(36)»

 وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى٣٧

«و (نیز آنچه در صحیفه‌های) ابراهیم، همان کسی‌که وفا دار بود؟!(37)»

 أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى٣٨

«که هیچ کس بارگناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد(38)»

 وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى٣٩

«و اینکه برای انسان (بهره‌ای) جز آنچه سعی کرده، نیست(39)»

 وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى٤٠

«و اینکه به زودی (حاصل) تلاش و سعی او دیده خواهد شد(40)»

 ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى٤١

«سپس او به پاداشی تمام (و کافی) پاداش داده خواهد شد(41)»

 وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى٤٢

«و یقیناً بازگشت (همۀ امور) به سوی پروردگار توست(42)»

 وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى٤٣

«و اینکه او خنداند و گریاند(43)»

 وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا٤٤

«و اینکه او میراند و زنده کرد(44)»

 وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى٤٥

«و اینکه او دو جفت نر و ماده آفرید(45)»

 مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى٤٦

«از نطفه‌ای چون (در رحم) ریخته شود(46)»

 وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى٤٧

«و اینکه پدید آوردن بار دیگر بر (عهدۀ) او (= الله) است(47)»

 وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى٤٨

«و اینکه اوست که بی‌نیاز کرد و سرمایه بخشید(48)»

 وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى٤٩

«و اینکه اوست که پروردگار (ستاره) شعری است(49)»

 وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى٥٠

«و اینکه اوست که عاد نخستین را هلاک کرد(50)»

 وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى٥١

«و (نیز) ثمود را (هلاک کرد) پس (کسی را) باقی نگذاشت(51)»

 وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ  إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى٥٢

«(و (همچنین) قوم نوح را پیش از آن (هلاک نمود) بی‌گمان آن‌ها از همه ظالم‌تر و سرکش‌تر بودند(52)»

 وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى٥٣

«و (شهرهای) مؤتفکه (= قوم لوط) را زیر و رو (و نابود) کرد(53)»

 فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى٥٤

«پس آن‌ها را با آنچه سزاوار بودند از عذاب سنگین و دردناک پوشانید(54)»

 فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَى٥٥

«پس (ای انسان نا سپاس) به کدامیک از نعمت‌های پروردگارت شک داری؟!(55)»

 هَذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى٥٦

«این (پیامبر) هشدار دهنده‌ای از (قبیل) هشدار دهندگان پیشین است(56)»

 أَزِفَتِ الْآزِفَةُ٥٧

«قیامت نزدیک شده است(57)»

 لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ٥٨

«و هیچ کس جز الله آشکارش نکند (و نتواند سختی‌های آن را دفع کند)(58)»

 أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ٥٩

«آیا از این سخن تعجب می‌کنید؟!(59)»

 وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ٦٠

«و می‌خندید و نمی‌گریید؟!(60)»

 وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ٦١

«و شما همواره در غفلت (و هوس‌رانی) هستید(61)»

 فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ٦٢

«پس (همه) برای الله سجده کنید، و او را بپرستید(62)»