جزء سی قرآن

تلاوت جزء سی قرآن کریم (تندخوانی)

ترجمه صوتی جزء سی قرآن کریم

سوره النبا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿ ۱ ﴾	درباره چه چيز از يكديگر مى‏پرسند ( ۱)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿ ۲ ﴾	از آن خبر بزرگ ( ۲)
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿ ۳ ﴾	كه در باره آن با هم اختلاف دارند ( ۳)
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾	نه چنان است به زودى خواهند دانست ( ۴)
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۵ ﴾	باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست ( ۵)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿ ۶ ﴾	آيا زمين را گهواره‏اى نگردانيديم ( ۶)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿ ۷ ﴾	و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] ( ۷)
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿ ۸ ﴾	و شما را جفت آفريديم ( ۸)
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿ ۹ ﴾	و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم ( ۹)
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿ ۱۰ ﴾	و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم ( ۱۰)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿ ۱۱ ﴾	و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم ( ۱۱)
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿ ۱۲ ﴾	و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم ( ۱۲)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿ ۱۳ ﴾	و چراغى فروزان گذارديم ( ۱۳)
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿ ۱۴ ﴾	و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم ( ۱۴)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿ ۱۵ ﴾	تا بدان دانه و گياه برويانيم ( ۱۵)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿ ۱۶ ﴾	و باغهاى در هم پيچيده و انبوه ( ۱۶)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿ ۱۷ ﴾	قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است ( ۱۷)
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿ ۱۸ ﴾	روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد ( ۱۸)
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿ ۱۹ ﴾	و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود ( ۱۹)
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿ ۲۰ ﴾	و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند ( ۲۰)
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿ ۲۱ ﴾	[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده ( ۲۱)
لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿ ۲۲ ﴾	[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است ( ۲۲)
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿ ۲۳ ﴾	روزگارى دراز در آن درنگ كنند ( ۲۳)
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿ ۲۴ ﴾	در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى ( ۲۴)
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿ ۲۵ ﴾	جز آب جوشان و چركابه‏اى ( ۲۵)
جَزَاء وِفَاقًا ﴿ ۲۶ ﴾	كيفرى مناسب [با جرم آنها] ( ۲۶)
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿ ۲۷ ﴾	آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند ( ۲۷)
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿ ۲۸ ﴾	و آيات ما را سخت تكذيب مى‏كردند ( ۲۸)
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿ ۲۹ ﴾	و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‏ايم ( ۲۹)
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿ ۳۰ ﴾	پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمى‏افزاييم ( ۳۰)
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿ ۳۱ ﴾	مسلما پرهيزگاران را رستگارى است ( ۳۱)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿ ۳۲ ﴾	باغچه‏ها و تاكستانها ( ۳۲)
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿ ۳۳ ﴾	و دخترانى همسال با سينه‏هاى برجسته ( ۳۳)
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿ ۳۴ ﴾	و پياله‏هاى لبالب ( ۳۴)
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿ ۳۵ ﴾	در آنجا نه بيهوده‏اى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] ( ۳۵)
جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿ ۳۶ ﴾	[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب ( ۳۶)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿ ۳۷ ﴾	پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست ( ۳۷)
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿ ۳۸ ﴾	روزى كه روح و فرشتگان به صف مى‏ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد ( ۳۸)
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿ ۳۹ ﴾	آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد ( ۳۹)
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿ ۴۰ ﴾	ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست‏خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم ( ۴۰)

سوره النازعات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿ ۱ ﴾	سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند ( ۱)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿ ۲ ﴾	و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند ( ۲)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿ ۳ ﴾	و به فرشتگانى كه [در درياى بى‏مانند] شناكنان شناورند ( ۳)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿ ۴ ﴾	پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‏گيرنده‏اند ( ۴)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿ ۵ ﴾	و كار [بندگان] را تدبير مى‏كنند ( ۵)
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿ ۶ ﴾	آن روز كه لرزنده بلرزد ( ۶)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿ ۷ ﴾	و از پى آن لرزه‏اى [دگر] افتد ( ۷)
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿ ۸ ﴾	در آن روز دلهايى سخت هراسانند ( ۸)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿ ۹ ﴾	ديدگان آنها فرو افتاده ( ۹)
يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿ ۱۰ ﴾	گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى‏گرديم ( ۱۰)
أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿ ۱۱ ﴾	آيا وقتى ما استخوان‏ريزه‏هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‏گيريم] ( ۱۱)
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾	[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيان‏آور است ( ۱۲)
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾	و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] ( ۱۳)
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿ ۱۴ ﴾	و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود ( ۱۴)
هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿ ۱۵ ﴾	آيا سرگذشت موسى بر تو آمد ( ۱۵)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿ ۱۶ ﴾	آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد ( ۱۶)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿ ۱۷ ﴾	به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است ( ۱۷)
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾	و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى ( ۱۸)
وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿ ۱۹ ﴾	و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى ( ۱۹)
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿ ۲۰ ﴾	پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود ( ۲۰)
فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿ ۲۱ ﴾	و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد ( ۲۱)
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿ ۲۲ ﴾	سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست ( ۲۲)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿ ۲۳ ﴾	و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد ( ۲۳)
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿ ۲۴ ﴾	و گفت پروردگار بزرگتر شما منم ( ۲۴)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿ ۲۵ ﴾	و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد ( ۲۵)
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿ ۲۶ ﴾	در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است ( ۲۶)
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿ ۲۷ ﴾	آيا آفرينش شما دشوارتر است‏يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است ( ۲۷)
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿ ۲۸ ﴾	سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد ( ۲۸)
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿ ۲۹ ﴾	و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد ( ۲۹)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿ ۳۰ ﴾	و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد ( ۳۰)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿ ۳۱ ﴾	آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد ( ۳۱)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿ ۳۲ ﴾	و كوهها را لنگر آن گردانيد ( ۳۲)
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۳ ﴾	[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد ( ۳۳)
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿ ۳۴ ﴾	پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد ( ۳۴)
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿ ۳۵ ﴾	[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد ( ۳۵)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿ ۳۶ ﴾	و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد ( ۳۶)
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿ ۳۷ ﴾	اما هر كه طغيان كرد ( ۳۷)
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۳۸ ﴾	و زندگى پست دنيا را برگزيد ( ۳۸)
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۳۹ ﴾	پس جايگاه او همان آتش است ( ۳۹)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿ ۴۰ ﴾	و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت ( ۴۰)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۴۱ ﴾	پس جايگاه او همان بهشت است ( ۴۱)
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿ ۴۲ ﴾	در باره رستاخيز از تو مى‏پرسند كه فرارسيدنش چه وقت است ( ۴۲)
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿ ۴۳ ﴾	تو را چه به گفتگو در آن ( ۴۳)
إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿ ۴۴ ﴾	علم آن با پروردگار تو است ( ۴۴)
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿ ۴۵ ﴾	تو فقط كسى را كه از آن مى‏ترسد هشدار مى‏دهى ( ۴۵)
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿ ۴۶ ﴾	روزى كه آن را مى‏بينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‏اند ( ۴۶)

سوره عبس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱ ﴾	چهره در هم كشيد و روى گردانيد ( ۱)
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿ ۲ ﴾	كه آن مرد نابينا پيش او آمد ( ۲)
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿ ۳ ﴾	و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد ( ۳)
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۴ ﴾	يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد ( ۴)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿ ۵ ﴾	اما آن كس كه خود را بى‏نياز مى‏پندارد ( ۵)
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿ ۶ ﴾	تو بدو مى‏پردازى ( ۶)
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿ ۷ ﴾	با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست ( ۷)
وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى ﴿ ۸ ﴾	و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد ( ۸)
وَهُوَ يَخْشَى ﴿ ۹ ﴾	در حالى كه [از خدا] مى‏ترسيد ( ۹)
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿ ۱۰ ﴾	تو از او به ديگران مى‏پردازى ( ۱۰)
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿ ۱۱ ﴾	زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است ( ۱۱)
فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿ ۱۲ ﴾	تا هر كه خواهد از آن پند گيرد ( ۱۲)
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾	در صحيفه‏هايى ارجمند ( ۱۳)
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾	والا و پاك‏شده ( ۱۴)
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾	به دست فرشتگانى ( ۱۵)
كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾	ارجمند و نيكوكار ( ۱۶)
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿ ۱۷ ﴾	كشته باد انسان چه ناسپاس است ( ۱۷)
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿ ۱۸ ﴾	او را از چه چيز آفريده است ( ۱۸)
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿ ۱۹ ﴾	از نطفه‏اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد ( ۱۹)
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿ ۲۰ ﴾	سپس راه را بر او آسان گردانيد ( ۲۰)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿ ۲۱ ﴾	آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد ( ۲۱)
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿ ۲۲ ﴾	سپس چون بخواهد او را برانگيزد ( ۲۲)
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿ ۲۳ ﴾	ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است ( ۲۳)
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿ ۲۴ ﴾	پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد ( ۲۴)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿ ۲۵ ﴾	كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم ( ۲۵)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿ ۲۶ ﴾	آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم ( ۲۶)
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿ ۲۷ ﴾	پس در آن دانه رويانيديم ( ۲۷)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿ ۲۸ ﴾	و انگور و سبزى ( ۲۸)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿ ۲۹ ﴾	و زيتون و درخت‏خرما ( ۲۹)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿ ۳۰ ﴾	و باغهاى انبوه ( ۳۰)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿ ۳۱ ﴾	و ميوه و چراگاه ( ۳۱)
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۲ ﴾	[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد ( ۳۲)
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿ ۳۳ ﴾	پس چون فرياد گوش‏خراش دررسد ( ۳۳)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿ ۳۴ ﴾	روزى كه آدمى از برادرش ( ۳۴)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿ ۳۵ ﴾	و از مادرش و پدرش ( ۳۵)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿ ۳۶ ﴾	و از همسرش و پسرانش مى‏گريزد ( ۳۶)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿ ۳۷ ﴾	در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‏دارد ( ۳۷)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿ ۳۸ ﴾	در آن روز چهره‏هايى درخشانند ( ۳۸)
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿ ۳۹ ﴾	خندان [و] شادانند ( ۳۹)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿ ۴۰ ﴾	و در آن روز چهره‏هايى است كه بر آنها غبار نشسته ( ۴۰)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿ ۴۱ ﴾	[و] آنها را تاريكى پوشانده است ( ۴۱)
أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿ ۴۲ ﴾	آنان همان كافران بدكارند ( ۴۲)

سوره التكوير

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿ ۱ ﴾	آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد ( ۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿ ۲ ﴾	و آنگه كه ستارگان همى‏تيره شوند ( ۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾	و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند ( ۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿ ۴ ﴾	وقتى شتران ماده وانهاده شوند ( ۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿ ۵ ﴾	و آنگه كه وحوش را همى‏گرد آرند ( ۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿ ۶ ﴾	درياها آنگه كه جوشان گردند ( ۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿ ۷ ﴾	و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند ( ۷)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿ ۸ ﴾	پرسند چو زان دخترك زنده به‏گور ( ۸)
بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿ ۹ ﴾	به كدامين گناه كشته شده است ( ۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿ ۱۰ ﴾	و آنگاه كه نامه‏ها زهم بگشايند ( ۱۰)
وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿ ۱۱ ﴾	و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود ( ۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿ ۱۲ ﴾	و آنگه كه جحيم را برافروزانند ( ۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿ ۱۳ ﴾	و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند ( ۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿ ۱۴ ﴾	هر نفس بداند چه فراهم ديده ( ۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿ ۱۵ ﴾	نه نه سوگند به اختران گردان ( ۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿ ۱۶ ﴾	[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند ( ۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿ ۱۷ ﴾	سوگند به شب چون پشت گرداند ( ۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿ ۱۸ ﴾	سوگند به صبح چون دميدن گيرد ( ۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿ ۱۹ ﴾	كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است ( ۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿ ۲۰ ﴾	نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است ( ۲۰)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿ ۲۱ ﴾	در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است ( ۲۱)
وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿ ۲۲ ﴾	و رفيق شما مجنون نيست ( ۲۲)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿ ۲۳ ﴾	و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده ( ۲۳)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿ ۲۴ ﴾	و او در امر غيب بخيل نيست ( ۲۴)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿ ۲۵ ﴾	و [قرآن] نيست‏سخن ديو رجيم ( ۲۵)
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿ ۲۶ ﴾	پس به كجا مى‏رويد ( ۲۶)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿ ۲۷ ﴾	اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست ( ۲۷)
لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿ ۲۸ ﴾	براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود ( ۲۸)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۲۹ ﴾	و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست ( ۲۹)

سوره الانفطار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿ ۱ ﴾	آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ ﴿ ۲ ﴾	و آنگاه كه اختران پراكنده شوند ( ۲)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾	و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند ( ۳)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿ ۴ ﴾	و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند ( ۴)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿ ۵ ﴾	هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند ( ۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿ ۶ ﴾	اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته ( ۶)
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿ ۷ ﴾	همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد ( ۷)
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿ ۸ ﴾	و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد ( ۸)
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿ ۹ ﴾	با اين همه شما منكر [روز] جزاييد ( ۹)
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿ ۱۰ ﴾	و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند ( ۱۰)
كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿ ۱۱ ﴾	[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند ( ۱۱)
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿ ۱۲ ﴾	آنچه را مى‏كنيد مى‏دانند ( ۱۲)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۱۳ ﴾	قطعا نيكان به بهشت اندرند ( ۱۳)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿ ۱۴ ﴾	و بى‏شك بدكاران در دوزخند ( ۱۴)
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿ ۱۵ ﴾	روز جزا در آنجا درآيند ( ۱۵)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿ ۱۶ ﴾	و از آن [عذاب] دور نخواهند بود ( ۱۶)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۷ ﴾	و تو چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۷)
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۸ ﴾	باز چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۸)
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿ ۱۹ ﴾	روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست ( ۱۹)

سوره المطففين

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿ ۱ ﴾	واى بر كم‏فروشان ( ۱)
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿ ۲ ﴾	كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند ( ۲)
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿ ۳ ﴾	و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند ( ۳)
أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿ ۴ ﴾	مگر آنان گمان نمى‏دارند كه برانگيخته خواهند شد ( ۴)
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿ ۵ ﴾	[در] روزى بزرگ ( ۵)
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۶ ﴾	روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند ( ۶)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿ ۷ ﴾	نه چنين است [كه مى‏پندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است ( ۷)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿ ۸ ﴾	و تو چه دانى كه سجين چيست ( ۸)
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۹ ﴾	كتابى است نوشته‏شده ( ۹)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۱۰ ﴾	واى بر تكذيب‏كنندگان در آن هنگام ( ۱۰)
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿ ۱۱ ﴾	آنان كه روز جزا را دروغ مى‏پندارند ( ۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿ ۱۲ ﴾	و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى‏گيرد ( ۱۲)
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۳ ﴾	[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانه‏هاى پيشينيان است ( ۱۳)
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿ ۱۴ ﴾	نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مى‏شدند زنگار بر دلهايشان بسته است ( ۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿ ۱۵ ﴾	زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند ( ۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ ﴿ ۱۶ ﴾	آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند ( ۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿ ۱۷ ﴾	سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مى‏گرفتيد ( ۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿ ۱۸ ﴾	نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است ( ۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿ ۱۹ ﴾	و تو چه دانى كه عليون چيست ( ۱۹)
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۲۰ ﴾	كتابى است نوشته‏شده ( ۲۰)
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۱ ﴾	مقربان آن را مشاهده خواهند كرد ( ۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۲۲ ﴾	براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود ( ۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۲۳ ﴾	بر تختها [نشسته] مى‏نگرند ( ۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿ ۲۴ ﴾	از چهره‏هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى‏يابى ( ۲۴)
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿ ۲۵ ﴾	از باده‏اى مهر شده نوشانيده شوند ( ۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿ ۲۶ ﴾	[باده‏اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند ( ۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿ ۲۷ ﴾	و تركيبش از [چشمه] تسنيم است ( ۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۸ ﴾	چشمه‏اى كه مقربان [خدا] از آن نوشند ( ۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿ ۲۹ ﴾	[آرى در دنيا] كسانى كه گناه مى‏كردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى‏گرفتند ( ۲۹)
وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿ ۳۰ ﴾	و چون بر ايشان مى‏گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‏كردند ( ۳۰)
وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿ ۳۱ ﴾	و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمى‏گشتند به شوخ‏طبعى مى‏پرداختند ( ۳۱)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿ ۳۲ ﴾	و چون مؤمنان را مى‏ديدند مى‏گفتند اينها [جماعتى] گمراهند ( ۳۲)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿ ۳۳ ﴾	و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند ( ۳۳)
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿ ۳۴ ﴾	و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مى‏زنند ( ۳۴)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۳۵ ﴾	بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى‏كنند ( ۳۵)
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿ ۳۶ ﴾	[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مى‏كردند رسيده‏اند ( ۳۶)

سوره الانشقاق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿ ۱ ﴾	آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۲ ﴾	و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۲)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿ ۳ ﴾	و آنگاه كه زمين كشيده شود ( ۳)
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿ ۴ ﴾	و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود ( ۴)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۵ ﴾	و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿ ۶ ﴾	اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد ( ۶)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿ ۷ ﴾	اما كسى كه كارنامه‏اش به دست راستش داده شود ( ۷)
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿ ۸ ﴾	بزودى‏اش حسابى بس آسان كنند ( ۸)
وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۹ ﴾	و شادمان به سوى كسانش باز گردد ( ۹)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿ ۱۰ ﴾	و اما كسى كه كارنامه‏اش از پشت‏سرش به او داده شود ( ۱۰)
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿ ۱۱ ﴾	زودا كه هلاك [خويش] خواهد ( ۱۱)
وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿ ۱۲ ﴾	و در آتش افروخته درآيد ( ۱۲)
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۱۳ ﴾	او در [ميان] خانواده خود شادمان بود ( ۱۳)
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿ ۱۴ ﴾	او مى‏پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت ( ۱۴)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿ ۱۵ ﴾	آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود ( ۱۵)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿ ۱۶ ﴾	نه نه سوگند به شفق ( ۱۶)
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿ ۱۷ ﴾	سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند ( ۱۷)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿ ۱۸ ﴾	سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود ( ۱۸)
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿ ۱۹ ﴾	كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست ( ۱۹)
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿ ۲۰ ﴾	پس چرا آنان باور نمى‏دارند ( ۲۰)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿ ۲۱ ﴾	و چون بر آنان قرآن تلاوت مى‏شود چهره بر خاك نمى‏سايند ( ۲۱)
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿ ۲۲ ﴾	[نه] بلكه آنان كه كفر ورزيده‏اند تكذيب مى‏كنند ( ۲۲)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿ ۲۳ ﴾	و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است ( ۲۳)
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿ ۲۴ ﴾	پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده ( ۲۴)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿ ۲۵ ﴾	مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند كه آنان را پاداشى بى‏منت‏خواهد بود ( ۲۵)

سوره البروج

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿ ۱ ﴾	سوگند به آسمان آكنده ز برج ( ۱)
وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿ ۲ ﴾	و به روز موعود ( ۲)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿ ۳ ﴾	و به گواه و مورد گواهى ( ۳)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿ ۴ ﴾	مرگ بر آدم‏سوزان خندق ( ۴)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿ ۵ ﴾	همان آتش مايه‏دار [و انبوه] ( ۵)
إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿ ۶ ﴾	آنگاه كه آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند ( ۶)
وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿ ۷ ﴾	و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى‏آوردند گواه بودند ( ۷)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿ ۸ ﴾	و بر آنان عيبى نگرفته بودند جز اينكه به خداى ارجمند ستوده ايمان آورده بودند ( ۸)
الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿ ۹ ﴾	همان [خدايى] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و خدا[ست كه] بر هر چيزى گواه است ( ۹)
إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿ ۱۰ ﴾	كسانى كه مردان و زنان مؤمن را آزار كرده و بعد توبه نكرده‏اند ايشان راست عذاب جهنم و ايشان راست عذاب سوزان ( ۱۰)
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿ ۱۱ ﴾	كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان] آن جويها روان است اين است [همان] رستگارى بزرگ ( ۱۱)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿ ۱۲ ﴾	آرى عقاب پروردگارت سخت‏سنگين است ( ۱۲)
إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿ ۱۳ ﴾	هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مى‏كند و بازمى‏گرداند ( ۱۳)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿ ۱۴ ﴾	و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] ( ۱۴)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿ ۱۵ ﴾	صاحب ارجمند عرش ( ۱۵)
فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿ ۱۶ ﴾	هر چه را بخواهد انجام مى‏دهد ( ۱۶)
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿ ۱۷ ﴾	آيا حديث [آن] سپاهيان ( ۱۷)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿ ۱۸ ﴾	فرعون و ثمود بر تو آمد ( ۱۸)
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿ ۱۹ ﴾	[نه] بلكه آنان كه كافر شده‏اند در تكذيب‏اند ( ۱۹)
وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴿ ۲۰ ﴾	با آنكه خدا از هر سو بر ايشان محيط است ( ۲۰)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ ﴿ ۲۱ ﴾	آرى آن قرآنى ارجمند است ( ۲۱)
فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿ ۲۲ ﴾	كه در لوحى محفوظ است ( ۲۲)

سوره الطارق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿ ۱ ﴾	سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد ( ۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿ ۲ ﴾	و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست ( ۲)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿ ۳ ﴾	آن اختر فروزان ( ۳)
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿ ۴ ﴾	هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است ( ۴)
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿ ۵ ﴾	پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است ( ۵)
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿ ۶ ﴾	از آب جهنده‏اى خلق شده ( ۶)
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿ ۷ ﴾	[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى‏آيد ( ۷)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿ ۸ ﴾	در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست ( ۸)
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿ ۹ ﴾	آن روز كه رازها [همه] فاش شود ( ۹)
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿ ۱۰ ﴾	پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى ( ۱۰)
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿ ۱۱ ﴾	سوگند به آسمان بارش‏انگيز ( ۱۱)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿ ۱۲ ﴾	سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] ( ۱۲)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿ ۱۳ ﴾	[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است ( ۱۳)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿ ۱۴ ﴾	و آن شوخى نيست ( ۱۴)
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿ ۱۵ ﴾	آنان دست به نيرنگ مى‏زنند ( ۱۵)
وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿ ۱۶ ﴾	و [من نيز] دست به نيرنگ مى‏زنم ( ۱۶)
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿ ۱۷ ﴾	پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار ( ۱۷)

سوره الاعلي

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿ ۱ ﴾	نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى ( ۱)
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿ ۲ ﴾	همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد ( ۲)
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿ ۳ ﴾	و آنكه اندازه‏گيرى كرد و راه نمود ( ۳)
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿ ۴ ﴾	و آنكه چمنزار را برآورد ( ۴)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿ ۵ ﴾	و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره‏گون گردانيد ( ۵)
سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى ﴿ ۶ ﴾	ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى ( ۶)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى ﴿ ۷ ﴾	جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‏داند ( ۷)
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿ ۸ ﴾	و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى‏گردانيم ( ۸)
فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿ ۹ ﴾	پس پند ده اگر پند سود بخشد ( ۹)
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى ﴿ ۱۰ ﴾	آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد ( ۱۰)
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿ ۱۱ ﴾	و نگون‏بخت‏خود را از آن دور مى‏دارد ( ۱۱)
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿ ۱۲ ﴾	همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد ( ۱۲)
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿ ۱۳ ﴾	آنگاه نه در آن مى‏ميرد و نه زندگانى مى‏يابد ( ۱۳)
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى ﴿ ۱۴ ﴾	رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد ( ۱۴)
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿ ۱۵ ﴾	و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد ( ۱۵)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۱۶ ﴾	ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى‏گزينيد ( ۱۶)
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ﴿ ۱۷ ﴾	با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است ( ۱۷)
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿ ۱۸ ﴾	قطعا در صحيفه‏هاى گذشته اين [معنى] هست ( ۱۸)
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴿ ۱۹ ﴾	صحيفه‏هاى ابراهيم و موسى ( ۱۹)

سوره الغاشيه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿ ۱ ﴾	آيا خبر غاشيه به تو رسيده است ( ۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿ ۲ ﴾	در آن روز چهره‏هايى زبونند ( ۲)
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿ ۳ ﴾	كه تلاش كرده رنج [بيهوده] برده‏اند ( ۳)
تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً ﴿ ۴ ﴾	[ناچار] در آتشى سوزان درآيند ( ۴)
تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿ ۵ ﴾	از چشمه‏اى داغ نوشانيده شوند ( ۵)
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ ﴿ ۶ ﴾	خوراكى جز خار خشك ندارند ( ۶)
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ ﴿ ۷ ﴾	[كه] نه فربه كند و نه گرسنگى را باز دارد ( ۷)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿ ۸ ﴾	در آن روز چهره‏هايى شادابند ( ۸)
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿ ۹ ﴾	از كوشش خود خشنودند ( ۹)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿ ۱۰ ﴾	در بهشت برين‏اند ( ۱۰)
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿ ۱۱ ﴾	سخن بيهوده‏اى در آنجا نشنوند ( ۱۱)
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾	در آن چشمه‏اى روان باشد ( ۱۲)
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾	تختهايى بلند در آنجاست ( ۱۳)
وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿ ۱۴ ﴾	و قدحهايى نهاده شده ( ۱۴)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿ ۱۵ ﴾	و بالشهايى پهلوى هم [چيده] ( ۱۵)
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿ ۱۶ ﴾	و فرشهايى [زربفت] گسترده ( ۱۶)
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿ ۱۷ ﴾	آيا به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفريده شده ( ۱۷)
وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿ ۱۸ ﴾	و به آسمان كه چگونه برافراشته شده ( ۱۸)
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿ ۱۹ ﴾	و به كوه‏ها كه چگونه برپا داشته شده ( ۱۹)
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿ ۲۰ ﴾	و به زمين كه چگونه گسترده شده است ( ۲۰)
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ ﴿ ۲۱ ﴾	پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده‏اى ( ۲۱)
لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿ ۲۲ ﴾	بر آنان تسلطى ندارى ( ۲۲)
إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿ ۲۳ ﴾	مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد ( ۲۳)
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿ ۲۴ ﴾	كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند ( ۲۴)
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿ ۲۵ ﴾	در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست ( ۲۵)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿ ۲۶ ﴾	آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست ( ۲۶)

سوره الفجر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿ ۱ ﴾	سوگند به سپيده‏دم ( ۱)
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿ ۲ ﴾	و به شبهاى دهگانه ( ۲)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿ ۳ ﴾	و به جفت و تاق ( ۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿ ۴ ﴾	و به شب وقتى سپرى شود ( ۴)
هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿ ۵ ﴾	آيا در اين براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است ( ۵)
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿ ۶ ﴾	مگر ندانسته‏اى كه پروردگارت با عاد چه كرد ( ۶)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿ ۷ ﴾	با عمارات ستون‏دار ارم ( ۷)
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۸ ﴾	كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود ( ۸)
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿ ۹ ﴾	و با ثمود همانان كه در دره تخته‏سنگها را مى‏بريدند ( ۹)
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿ ۱۰ ﴾	و با فرعون صاحب خرگاه‏ها [و بناهاى بلند] ( ۱۰)
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۱۱ ﴾	همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند ( ۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿ ۱۲ ﴾	و در آنها بسيار تبهكارى كردند ( ۱۲)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿ ۱۳ ﴾	[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت ( ۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿ ۱۴ ﴾	زيرا پروردگار تو سخت در كمين است ( ۱۴)
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿ ۱۵ ﴾	اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى‏آزمايد و عزيزش مى‏دارد و نعمت فراوان به او مى‏دهد مى‏گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است ( ۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿ ۱۶ ﴾	و اما چون وى را مى‏آزمايد و روزى‏اش را بر او تنگ مى‏گرداند مى‏گويد پروردگارم مرا خوار كرده است ( ۱۶)
كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿ ۱۷ ﴾	ولى نه بلكه يتيم را نمى‏نوازيد ( ۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۱۸ ﴾	و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمى‏انگيزيد ( ۱۸)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿ ۱۹ ﴾	و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مى‏خوريد ( ۱۹)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿ ۲۰ ﴾	و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار ( ۲۰)
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿ ۲۱ ﴾	نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود ( ۲۱)
وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿ ۲۲ ﴾	و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‏درصف آيند ( ۲۲)
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۲۳ ﴾	و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد ( ۲۳)
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿ ۲۴ ﴾	گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم ( ۲۴)
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۵ ﴾	پس در آن روز هيچ كس چون عذاب‏كردن او عذاب نكند ( ۲۵)
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۶ ﴾	و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد ( ۲۶)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿ ۲۷ ﴾	اى نفس مطمئنه ( ۲۷)
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿ ۲۸ ﴾	خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد ( ۲۸)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿ ۲۹ ﴾	و در ميان بندگان من درآى ( ۲۹)
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿ ۳۰ ﴾	و در بهشت من داخل شو ( ۳۰)

سوره البلد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۱ ﴾	سوگند به اين شهر ( ۱)
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۲ ﴾	و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى ( ۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿ ۳ ﴾	سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد ( ۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿ ۴ ﴾	براستى كه انسان را در رنج آفريده‏ايم ( ۴)
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿ ۵ ﴾	آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت ( ۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿ ۶ ﴾	گويد مال فراوانى تباه كردم ( ۶)
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿ ۷ ﴾	آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است ( ۷)
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿ ۸ ﴾	آيا دو چشمش نداده‏ايم ( ۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿ ۹ ﴾	و زبانى و دو لب ( ۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿ ۱۰ ﴾	و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم ( ۱۰)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿ ۱۱ ﴾	و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏نگرى] بالا رود ( ۱۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿ ۱۲ ﴾	و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست ( ۱۲)
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾	بنده‏اى را آزادكردن ( ۱۳)
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾	يا در روز گرسنگى طعام‏دادن ( ۱۴)
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾	به يتيمى خويشاوند ( ۱۵)
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾	يا بينوايى خاك‏نشين ( ۱۶)
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿ ۱۷ ﴾	علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‏اند ( ۱۷)
أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿ ۱۸ ﴾	اينانند خجستگان ( ۱۸)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿ ۱۹ ﴾	و كسانى كه به انكار نشانه‏هاى ما پرداخته‏اند آنانند ناخجستگان شوم ( ۱۹)
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿ ۲۰ ﴾	بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد ( ۲۰)

سوره الشمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿ ۱ ﴾	سوگند به خورشيد و تابندگى‏اش ( ۱)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿ ۲ ﴾	سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود ( ۲)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿ ۳ ﴾	سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند ( ۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿ ۴ ﴾	سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد ( ۴)
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿ ۵ ﴾	سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت ( ۵)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿ ۶ ﴾	سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد ( ۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿ ۷ ﴾	سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد ( ۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿ ۸ ﴾	سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏اش را به آن الهام كرد ( ۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿ ۹ ﴾	كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد ( ۹)
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿ ۱۰ ﴾	و هر كه آلوده‏اش ساخت قطعا درباخت ( ۱۰)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿ ۱۱ ﴾	[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند ( ۱۱)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿ ۱۲ ﴾	آنگاه كه شقى‏ترينشان بر[پا] خاست ( ۱۲)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿ ۱۳ ﴾	پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهيد] ( ۱۳)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿ ۱۴ ﴾	و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد ( ۱۴)
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿ ۱۵ ﴾	و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد ( ۱۵)

سوره الليل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿ ۱ ﴾	سوگند به شب چون پرده افكند ( ۱)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿ ۲ ﴾	سوگند به روز چون جلوه‏گرى آغازد ( ۲)
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿ ۳ ﴾	و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد ( ۳)
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿ ۴ ﴾	كه همانا تلاش شما پراكنده است ( ۴)
فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿ ۵ ﴾	اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت ( ۵)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۶ ﴾	و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد ( ۶)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿ ۷ ﴾	بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت ( ۷)
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿ ۸ ﴾	و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى‏نياز ديد ( ۸)
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۹ ﴾	و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت ( ۹)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿ ۱۰ ﴾	بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود ( ۱۰)
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿ ۱۱ ﴾	و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى‏آيد ( ۱۱)
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿ ۱۲ ﴾	همانا هدايت بر ماست ( ۱۲)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿ ۱۳ ﴾	و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست ( ۱۳)
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿ ۱۴ ﴾	پس شما را به آتشى كه زبانه مى‏كشد هشدار دادم ( ۱۴)
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿ ۱۵ ﴾	جز نگون‏بخت‏تر[ين مردم] در آن درنيايد ( ۱۵)
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۶ ﴾	همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت ( ۱۶)
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿ ۱۷ ﴾	و پاك‏رفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد ( ۱۷)
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾	همان كه مال خود را مى‏دهد [براى آنكه] پاك شود ( ۱۸)
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى ﴿ ۱۹ ﴾	و هيچ كس را به قصد پاداش‏يافتن نعمت نمى‏بخشد ( ۱۹)
إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿ ۲۰ ﴾	جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد] ( ۲۰)
وَلَسَوْفَ يَرْضَى ﴿ ۲۱ ﴾	و قطعا بزودى خشنود خواهد شد ( ۲۱)

سوره الضحي

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿ ۱ ﴾	سوگند به روشنايى روز ( ۱)
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿ ۲ ﴾	سوگند به شب چون آرام گيرد ( ۲)
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿ ۳ ﴾	[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است ( ۳)
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿ ۴ ﴾	و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود ( ۴)
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿ ۵ ﴾	و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى ( ۵)
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿ ۶ ﴾	مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد ( ۶)
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿ ۷ ﴾	و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد ( ۷)
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿ ۸ ﴾	و تو را تنگدست‏يافت و بى‏نياز گردانيد ( ۸)
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿ ۹ ﴾	و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار ( ۹)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿ ۱۰ ﴾	و گدا را مران ( ۱۰)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿ ۱۱ ﴾	و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى ( ۱۱)

سوره الانشراح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿ ۱ ﴾	آيا براى تو سينه‏ات را نگشاده‏ايم ( ۱)
وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ ﴿ ۲ ﴾	و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتيم ( ۲)
الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ ﴿ ۳ ﴾	[بارى] كه [گويى] پشت تو را شكست ( ۳)
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿ ۴ ﴾	و نامت را براى تو بلند گردانيديم ( ۴)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۵ ﴾	پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است ( ۵)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۶ ﴾	آرى با دشوارى آسانى است ( ۶)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿ ۷ ﴾	پس چون فراغت‏يافتى به طاعت دركوش ( ۷)
وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿ ۸ ﴾	و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور ( ۸)

سوره التين

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿ ۱ ﴾	سوگند به انجير و زيتون ( ۱)
وَطُورِ سِينِينَ ﴿ ۲ ﴾	و طور سينا ( ۲)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿ ۳ ﴾	و اين شهر امن [و امان] ( ۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿ ۴ ﴾	[كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم ( ۴)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿ ۵ ﴾	سپس او را به پست‏ترين [مراتب] پستى بازگردانيديم ( ۵)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿ ۶ ﴾	مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند كه پاداشى بى‏منت‏خواهند داشت ( ۶)
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿ ۷ ﴾	پس چه چيز تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامى‏دارد ( ۷)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿ ۸ ﴾	آيا خدا نيكوترين داوران نيست ( ۸)

سوره العلق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿ ۱ ﴾	بخوان به نام پروردگارت كه آفريد ( ۱)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿ ۲ ﴾	انسان را از علق آفريد ( ۲)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿ ۳ ﴾	بخوان و پروردگار تو كريمترين [كريمان] است ( ۳)
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿ ۴ ﴾	همان كس كه به وسيله قلم آموخت ( ۴)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿ ۵ ﴾	آنچه را كه انسان نمى‏دانست [بتدريج به او] آموخت ( ۵)
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى ﴿ ۶ ﴾	حقا كه انسان سركشى مى‏كند ( ۶)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿ ۷ ﴾	همين كه خود را بى‏نياز پندارد ( ۷)
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿ ۸ ﴾	در حقيقت بازگشت به سوى پروردگار توست ( ۸)
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿ ۹ ﴾	آيا ديدى آن كس را كه باز مى‏داشت ( ۹)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿ ۱۰ ﴾	بنده‏اى را آنگاه كه نماز مى‏گزارد ( ۱۰)
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿ ۱۱ ﴾	چه پندارى اگر او بر هدايت باشد ( ۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿ ۱۲ ﴾	يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست] ( ۱۲)
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۳ ﴾	[و باز] آيا چه پندارى [كه] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد] ( ۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿ ۱۴ ﴾	مگر ندانسته كه خدا مى‏بيند ( ۱۴)
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿ ۱۵ ﴾	زنهار اگر باز نايستد موى پيشانى [او] را سخت بگيريم ( ۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾	[همان] موى پيشانى دروغزن گناه‏پيشه را ( ۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَه ﴿ ۱۷ ﴾	[بگو] تا گروه خود را بخواند ( ۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿ ۱۸ ﴾	بزودى آتشبانان را فرا خوانيم ( ۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿ ۱۹ ﴾	زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را [به خدا] نزديك گردان ( ۱۹)

سوره القدر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿ ۱ ﴾	ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم ( ۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿ ۲ ﴾	و از شب قدر چه آگاهت كرد ( ۲)
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿ ۳ ﴾	شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است ( ۳)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ ﴿ ۴ ﴾	در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند ( ۴)
سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿ ۵ ﴾	[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است ( ۵)

سوره البينه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۱ ﴾	كافران اهل كتاب و مشركان دست‏بردار نبودند تا دليلى آشكار بر ايشان آيد ( ۱)
رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً ﴿ ۲ ﴾	فرستاده‏اى از جانب خدا كه [بر آنان] صحيفه‏هايى پاك را تلاوت كند ( ۲)
فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿ ۳ ﴾	كه در آنها نوشته‏هاى استوار است ( ۳)
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۴ ﴾	و اهل كتاب دستخوش پراكندگى نشدند مگر پس از آنكه برهان آشكار براى آنان آمد ( ۴)
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿ ۵ ﴾	و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند و در حالى كه به توحيد گراييده‏اند دين [خود] را براى او خالص گردانند و نماز برپا دارند و زكات بدهند و دين [ثابت و] پايدار همين است ( ۵)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۶ ﴾	كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيده‏اند و [نيز] مشركان در آتش دوزخند [و] در آن همواره مى‏مانند اينانند كه بدترين آفريدگانند ( ۶)
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۷ ﴾	در حقيقت كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند آنانند كه بهترين آفريدگانند ( ۷)
جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿ ۸ ﴾	پاداش آنان نزد پروردگارشان باغهاى هميشگى است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است جاودانه در آن همى مانند خدا از آنان خشنود است و [آنان نيز] از او خشنود اين [پاداش] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد ( ۸)

سوره الزلزال

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿ ۱ ﴾	آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود ( ۱)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿ ۲ ﴾	و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند ( ۲)
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿ ۳ ﴾	و انسان گويد [زمين] را چه شده است ( ۳)
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿ ۴ ﴾	آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد ( ۴)
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿ ۵ ﴾	[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است ( ۵)
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿ ۶ ﴾	آن روز مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود ( ۶)
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿ ۷ ﴾	پس هر كه هموزن ذره‏اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۷)
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿ ۸ ﴾	و هر كه هموزن ذره‏اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۸)

سوره العاديات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿ ۱ ﴾	سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى‏جهانند ( ۱)
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿ ۲ ﴾	و برق [از سنگ] همى جهانند ( ۲)
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿ ۳ ﴾	و صبحگاهان هجوم آرند ( ۳)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿ ۴ ﴾	و با آن [يورش] گردى برانگيزند ( ۴)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿ ۵ ﴾	و بدان [هجوم] در دل گروهى درآيند ( ۵)
إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿ ۶ ﴾	كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است ( ۶)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿ ۷ ﴾	و او خود بر اين [امر] نيك گواه است ( ۷)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿ ۸ ﴾	و راستى او سخت‏شيفته مال است ( ۸)
أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿ ۹ ﴾	مگر نمى‏داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد ( ۹)
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿ ۱۰ ﴾	و آنچه در سينه‏هاست فاش شود ( ۱۰)
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ ﴿ ۱۱ ﴾	در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است ( ۱۱)

سوره القارعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿ ۱ ﴾	كوبنده ( ۱)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿ ۲ ﴾	چيست كوبنده ( ۲)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿ ۳ ﴾	و تو چه دانى كه كوبنده چيست ( ۳)
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿ ۴ ﴾	روزى كه مردم چون پروانه[هاى] پراكنده گردند ( ۴)
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿ ۵ ﴾	و كوه‏ها مانند پشم زده‏شده رنگين شود ( ۵)
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿ ۶ ﴾	اما هر كه سنجيده‏هايش سنگين برآيد ( ۶)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿ ۷ ﴾	پس وى در زندگى خوشى خواهد بود ( ۷)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿ ۸ ﴾	و اما هر كه سنجيده‏هايش سبك بر آيد ( ۸)
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿ ۹ ﴾	پس جايش هاويه باشد ( ۹)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿ ۱۰ ﴾	و تو چه دانى كه آن چيست ( ۱۰)
نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿ ۱۱ ﴾	آتشى است‏سوزنده ( ۱۱)

سوره التكاثر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿ ۱ ﴾	تفاخر به بيشترداشتن شما را غافل داشت ( ۱)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿ ۲ ﴾	تا كارتان [و پايتان] به گورستان رسيد ( ۲)
كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿ ۳ ﴾	نه چنين است زودا كه بدانيد ( ۳)
ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾	باز هم نه چنين است زودا كه بدانيد ( ۴)
كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿ ۵ ﴾	هرگز چنين نيست اگر علم‏اليقين داشتيد ( ۵)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿ ۶ ﴾	به يقين دوزخ را مى‏بينيد ( ۶)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿ ۷ ﴾	سپس آن را قطعا به عين‏اليقين درمى‏يابيد ( ۷)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿ ۸ ﴾	سپس در همان روز است كه از نعمت [روى زمين] پرسيده خواهيد شد ( ۸)

سوره العصر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿ ۱ ﴾	سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] ( ۱)
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿ ۲ ﴾	كه واقعا انسان دستخوش زيان است ( ۲)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿ ۳ ﴾	مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كرده‏اند ( ۳)

سوره الهمزه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿ ۱ ﴾	واى بر هر بدگوى عيبجويى ( ۱)
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿ ۲ ﴾	كه مالى گرد آورد و برشمردش ( ۲)
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿ ۳ ﴾	پندارد كه مالش او را جاويد كرده ( ۳)
كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿ ۴ ﴾	ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد ( ۴)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿ ۵ ﴾	و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست ( ۵)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿ ۶ ﴾	آتش افروخته خدا[يى] است ( ۶)
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿ ۷ ﴾	[آتشى] كه به دلها مى‏رسد ( ۷)
إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿ ۸ ﴾	و [آتشى كه] در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامى‏گيرد ( ۸)
فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿ ۹ ﴾	در ستونهاي كشيده و طولاني! ( ۹)

سوره الفيل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿ ۱ ﴾	مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد ( ۱)
أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿ ۲ ﴾	آيا نيرنگشان را بر باد نداد ( ۲)
وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿ ۳ ﴾	و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ا بابيل فرستاد ( ۳)
تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ ﴿ ۴ ﴾	[كه] بر آنان سنگهايى از گل [سخت] مى‏افكندند ( ۴)
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ ﴿ ۵ ﴾	و [سرانجام خدا] آنان را مانند كاه جويده‏شده گردانيد ( ۵)

سروه قريش

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
براى الفت‏دادن قريش ( ۱)		لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿ ۱ ﴾
الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان [خدا پيلداران را نابود كرد] ( ۲)		إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ ﴿ ۲ ﴾
پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند ( ۳)		فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿ ۳ ﴾
همان [خدايى] كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم [دشمن] آسوده‏خاطرشان كرد ( ۴)		الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿ ۴ ﴾

سوره الماعون

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿ ۱ ﴾	آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى‏خواند ديدى ( ۱)
فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿ ۲ ﴾	اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى‏راند ( ۲)
وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۳ ﴾	و به خوراك‏دادن بينوا ترغيب نمى‏كند ( ۳)
فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿ ۴ ﴾	پس واى بر نمازگزارانى ( ۴)
الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿ ۵ ﴾	كه از نمازشان غافلند ( ۵)
الَّذِينَ هُمْ يُرَاؤُونَ ﴿ ۶ ﴾	آنان كه ريا مى‏كنند ( ۶)
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿ ۷ ﴾	و از [دادن] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه] خوددارى مى‏ورزند ( ۷)

سوره الكوثر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿ ۱ ﴾	ما تو را [چشمه] كوثر داديم ( ۱)
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿ ۲ ﴾	پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى كن ( ۲)
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿ ۳ ﴾	دشمنت‏خود بى‏تبار خواهد بود ( ۳)

سوره الكافرون

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿ ۱ ﴾	بگو اى كافران ( ۱)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿ ۲ ﴾	آنچه مى‏پرستيد نمى‏پرستم ( ۲)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿ ۳ ﴾	و آنچه مى‏پرستم شما نمى‏پرستيد ( ۳)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿ ۴ ﴾	و نه آنچه پرستيديد من مى‏پرستم ( ۴)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿ ۵ ﴾	و نه آنچه مى‏پرستم شما مى‏پرستيد ( ۵)
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿ ۶ ﴾	دين شما براى خودتان و دين من براى خودم ( ۶)

سوره النصر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿ ۱ ﴾	چون يارى خدا و پيروزى فرا رسد ( ۱)
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿ ۲ ﴾	و ببينى كه مردم دسته‏دسته در دين خدا درآيند ( ۲)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿ ۳ ﴾	پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه كه وى همواره توبه‏پذير است ( ۳)

سوره المسد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿ ۱ ﴾	بريده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد ( ۱)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿ ۲ ﴾	دارايى او و آنچه اندوخت‏سودش نكرد ( ۲)
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿ ۳ ﴾	بزودى در آتشى پرزبانه درآيد ( ۳)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿ ۴ ﴾	و زنش آن هيمه‏كش [آتش فروز] ( ۴)
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿ ۵ ﴾	بر گردنش طنابى از ليف خرماست ( ۵)

سوره الاخلاص

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿ ۱ ﴾	بگو اوست‏خداى يگانه ( ۱)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿ ۲ ﴾	خداى صمد [ثابت متعالى] ( ۲)
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿ ۳ ﴾	[كسى را] نزاده و زاده نشده است ( ۳)
وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿ ۴ ﴾	و هيچ كس او را همتا نيست ( ۴)

سوره الفلق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿ ۱ ﴾	بگو پناه مى‏برم به پروردگار سپيده دم ( ۱)
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿ ۲ ﴾	از شر آنچه آفريده ( ۲)
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿ ۳ ﴾	و از شر تاريكى چون فراگيرد ( ۳)
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿ ۴ ﴾	و از شر دمندگان افسون در گره‏ها ( ۴)
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿ ۵ ﴾	و از شر [هر] حسود آنگاه كه حسد ورزد ( ۵)

سوره الناس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ	به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿ ۱ ﴾	بگو پناه مى‏برم به پروردگار مردم ( ۱)
مَلِكِ النَّاسِ ﴿ ۲ ﴾	پادشاه مردم ( ۲)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿ ۳ ﴾	معبود مردم ( ۳)
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿ ۴ ﴾	از شر وسوسه‏گر نهانى ( ۴)
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿ ۵ ﴾	آن كس كه در سينه‏هاى مردم وسوسه مى‏كند ( ۵)
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿ ۶ ﴾	چه از جن و [چه از] انس ( ۶)