سوره نازعات
تلاوت سوره نازعات
ترجمه صوتی سوره نازعات
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا١
«سوگند به فرشتگانی که جان‌های (کافران) را به شدّت بیرون می‌کشند(1)»
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا٢
«و سوگند به فرشتگانی که جان‌های (مؤمنان) را به نرمی و آسانی می‌گیرند(2)»
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا٣
«و سوگند به فرشتگانی که شناورند(3)»
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا٤
«و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) بر یگدیگر سبقت می‌گیرند(4)»
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا٥
«و سوگند به فرشتگانی (که به امر الهی) کار‌‌ها را تدبیر می‌کنند(5)»
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ٦
«روزی‌که (سپس از اولین دمیدن در صور) زمین (و کوه‌ها و همه چیز) را بلرزه در آید(6)»
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ٧
«رد پی آن (دمیدن دوم حشر) بیاید(7)»
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ٨
«دل‌هایی در آن روز سخت مضطرب (و ترسان) است(8)»
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ٩
«و چشم‌های آنان (از ترس و شرمساری) فرو افتاده است(9)»
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ١٠
«(کافران در دنیا) می‌گونید: آیا ما (پس از مرگ دوباره) به حال اول خود باز می‌گردانیده می‌شویم؟!(10)»
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً١١
«آیا هنگامی‌که استخوان‌های پوسیدۀ شدیم (و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم؟!)(11)»
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ١٢
«گونید: (اگر چنین وعدۀ درست باشد) آنگاه آن بازکشتی زیانبار است!(12)»
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ١٣
«پس آن (بازگشت) تنها با یک بانگ مهیب است!(13)»
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ١٤
«پس ناگهان همگی بر عرصۀ زمین (محشر) ظاهر می‌شوند(14)»
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى١٥
«(ای پیامبر) آیا داستان موسی به تو رسیده است؟!(15)»
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى١٦
«آنگاه که پروردگارش او را در وادی مقدس طوی ندا داد (و فرمود:)(16)»
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى١٧
«به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است(17)»
فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَى أَنْ تَزَكَّى١٨
«پس به او بگو: آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟!(18)»
وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى١٩
«و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم، آنگاه (از او) بترسی، (و فرمانیزدار شوی)(19)»
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى٢٠
«پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد(20)»
فَكَذَّبَ وَعَصَى٢١
«اما او تکذیب کرد و عصیان ورزید(21)»
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى٢٢
«سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش (علیه او) پرداخت(22)»
فَحَشَرَ فَنَادَى٢٣
«پس (قومش را) جمع کرد و ندا داد(23)»
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى٢٤
«و آنگاه گفت: من پروردگار برتر شما هستم(24)»
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى٢٥
«پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد(25)»
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَى٢٦
«بی‌گمان در این (واقعۀ) عبرتی است برای کسی‌که (از الله) می‌ترسد(26)»
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا٢٧
«آیا آفرنیش شما (بعد از مرگ) سخت‌تر است یا آسمان که (الله) آن را بنا کرد؟(27)»
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا٢٨
«سقف آن را برا فراشت، پس به آن شکل و نظم داد(28)»
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا٢٩
«و شبش را تاریک، و روزش را روشن گردانید(29)»
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا٣٠
«و زمین را بعد از آن گسترانید(30)»
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا٣١
«و از آن آب (چشمه‌ها و چاه‌ها) و چراگاهش را بیرون آورد(31)»
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا٣٢
«و کوه‌ها را محکم و استوار (بر روی زمین) قرار داد(32)»
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ٣٣
«(همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهارپایان‌تان است(33)»
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى٣٤
«پس هنگامی‌که (آن) حادثۀ بزرگ (قیامت) فرا رسد(34)»
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى٣٥
«در آن روز انسان (تمام اعمال و) تلاش‌های خود را به یاد آورد(35)»
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى٣٦
«و جهنم برای هر بیننده آشکار می‌شود(36)»
فَأَمَّا مَنْ طَغَى٣٧
«پس آن کس که طغیان (و سرکشتی) کرده باشد(37)»
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا٣٨
«و زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داده باشد(38)»
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى٣٩
«پس بی ترید جهنم جایگاه اوست(39)»
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى٤٠
«و اما کسی‌که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده، و نفس را از هوی (و هوس) باز داشته باش(40)»
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى٤١
«پس قطعاً بهشت جایگاه اوست(41)»
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا٤٢
«(ای پیامبر) دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند، که در چه زمانی واقع می‌شود؟(42)»
فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا٤٣
«تو را با یاد آوری این سخن چه کار است؟(43)»
إِلَى رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا٤٤
«(سر انجام و) منت‌های (علم) آن نزد پروردگارتواست(44)»
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا٤٥
«(ای پیامبر) توتنها بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن می‌ترسند(45)»
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا٤٦
«روزی‌که (کافران قیامت را) ببیند، (چنین احساس می‌کنند که) گویی (در دنیا) جز یک شامگاه یا چاشتگاه درنگ نکرده‌اند(46)»
