سوره صافات
تلاوت سوره صافات
ترجمه صوتی سوره صافات
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا١
«سوگند به (فرشتگان) صف کشیده(1)»
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا٢
«پس سوگند به (فرشتگان) باز دارنده(2)»
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا٣
«و به تلاوت کنندگان ذکر (= قرآن)(3)»
إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ٤
«که همانا معبود شما یکی است(4)»
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ٥
«پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن‌هاست، و پروردگار مشرق‌ها(5)»
إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ٦
«بی‌گمان ما آسمان دنیا (= پایین) را به زیور ستارگان بیاراستیم(6)»
وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ٧
«و از هر شیطان سر کشی حفظ کردیم(7)»
لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ٨
«(تا) به (سخنان) عالم بالا گوش فرا ندهند، و از هر سو (بوسیلۀ شهاب) زده (و رانده) می‌شوند(8)»
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ٩
«(آن‌ها به سختی) عقب رانده می‌شوند، و برای آن‌ها عذاب دایمی است(9)»
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ١٠
«مگر کسی‌که ناگهان چیزی را برباید، پس شهابی درخشان او را دنبال می‌کند(10)»
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ١١
«پس (ای پیامبر) از آن‌ها بپرس که آیا آفرینش آن‌ها سخت‌تر است، یا (آفرینش) آنچه ما آفریده‌ایم، ما آن‌ها را از گل چسپندۀ آفریدیم(11)»
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ١٢
«بلکه تو (از انکار آن‌ها) در شگفت شدی، و آن‌ها مسخره می‌کنند(12)»
وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ١٣
«و هنگامی‌که پند داده شوند، پند نمی‌پذیرند(13)»
وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ١٤
«و هنگامی‌که معجز‌ۀ ببینند (آنرا) مسخره می‌کنند(14)»
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ١٥
«و می‌گویند: این جز جادویی آشکار نیست(15)»
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ١٦
«آیا هنگامی‌که مردیم و به خاک و استخوان‌های (پوسیده، مبدل) شدیم، (دوباره) بر انگیخته خواهیم شد؟!(16)»
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ١٧
«آیا نیاکان نخستین ما (نیز بر انگیخته می‌شوند؟!)(17)»
قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ١٨
«بگو: آری، و شما خوار و زبون (زنده) می‌شوید(18)»
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ١٩
«پس آن تنها یک بانگ (سهمناک) است، ناگهان آن‌ها (از قبرها بیرون می‌آیند و) می‌نگرند(19)»
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ٢٠
«و گویند: وای بر ما این (همان) روز جزا است!(20)»
هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ٢١
«(آری) این (همان) روز داوری است، که شما آن را تکذیب می‌کردید(21)»
احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ٢٢
«(به فرشتگان فرمان داده می‌شود) گرد آورید کسانی را که ستم کردند، و (همپایگان و) همراهانشان و آنچه را می‌پرستیدند(22)»
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ٢٣
«به جای الله، پس (همۀ) آن‌ها را به راه دوزخ هدایت کنید(23)»
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ٢٤
«و آن‌ها را نگاه دارید که يقينا باز خواست خواهند شد(24)»
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ٢٥
«شما را چه شده است که یکدیگر را یاری نمی‌دهید؟!(25)»
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ٢٦
«بلکه آن‌ها امروز (همه) تسلیم (و فرمانبردار) هستند(26)»
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ٢٧
«آن‌ها سوال کنان رو به یکدیگر کنند(27)»
قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ٢٨
«(به سردمداران) گویند: به راستی که شما (برای گمراه کردن ما) از (راه) خیر خواهی به نزد ما می‌آمدید(28)»
قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ٢٩
«(سردمداران در پاسخ) گویند: بلکه، شما خودتان مؤمن نبودید (تقصیر ما چیست؟!)(29)»
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ٣٠
«و ما هیچ‌گونه تسلطی بر شما نداشتیم، بلکه شما خود گروهی سر کش بودید(30)»
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ٣١
«پس فرمان پروردگارمان بر ما ثابت شد، البته ما چشندۀ (عذاب) خواهیم بود(31)»
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ٣٢
«پس شما را گمراه کردیم، بی‌گمان ما (نیز) خود گمراه بودیم(32)»
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ٣٣
«پس مسلماً در آن روز همۀ آن‌ها (= پیروان و سردمداران) در عذاب شریک خواهند بود(33)»
إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ٣٤
«بی‌شک ما با مجرمان این گونه رفتار می‌کنیم!(34)»
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ٣٥
«آن‌ها (در دنیا چنان) بودند که چون به آن‌ها گفته می‌شد: معبودی (به حق) جز الله نیست سر کشی (و تکبر) می‌کردند(35)»
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ٣٦
«و می‌گفتند: آیا ما معبودان‌مان را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه رها کنیم؟!(36)»
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ٣٧
«(چنین نیست) بلکه (پیامبر الله) حق را آورد، و پیامبران (پیشین) را تصدیق کرد(37)»
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ٣٨
«مسلماً شما عذاب دردناک را خواهید چشید(38)»
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ٣٩
«و جز به آنچه می‌کردید، کیفر داده نمی‌شوید(39)»
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ٤٠
«مگر بندگان مخلص الله(40)»
أُولَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ٤١
«(که) آن‌ها رزق و روزی معین دارند(41)»
فَوَاكِهُ وَهُمْ مُكْرَمُونَ٤٢
«(انواع) میوه‌ها، و آنان گرامی داشتگانند(42)»
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ٤٣
«در باغ‌هایی پر نعمت (بهشت)(43)»
عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ٤٤
«بر تخت‌ها رو به روی یکدیگر (نشسته‌اند)(44)»
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ٤٥
«گرداگردشان جامی از (شراب) روان می‌گردانند(45)»
بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ٤٦
«(شرابی) سفید (و) لذت‌بخش برای نوشندگان است(46)»
لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ٤٧
«نه در آن تبهکاری (و فساد) است، و نه آن‌ها از آن (شراب) مست شوند(47)»
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ٤٨
«و نزدشان (همسرانی) سیه چشم، دیده فرو هشته (که تنها به شوهران خود نظر دارند) خواهند بود(48)»
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ٤٩
«گویی آن‌ها بیضه‌های (شتر مرغ) در پرده پوشیده‌اند(49)»
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ٥٠
«پس آن‌ها سوال‌کنان رو به یکدیگر کنند(50)»
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ٥١
«یکی از آن‌ها گوید: به راستی من (در دنیا) همنشینی داشتم(51)»
يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ٥٢
«که (پیوسته) می‌گفت: آیا (واقعاً) تو از باور‌کنندگان (بعث و قیامت) هستی؟!(52)»
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ٥٣
«آیا وقتی‌که مردیم و خاک و استخوان‌های (پوسیده) شدیم، (زنده می‌شویم و) کیفرمان می‌دهند؟!(53)»
قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ٥٤
«(او به دوستان بهشتی‌اش) گوید: آیا شما می‌توانید (به دوزخیان) بنگرید (و از او خبری بگیرید)؟!(54)»
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ٥٥
«پس (چشم برگرداند و) نگریست، ناگاه او را در میان دوزخ دید(55)»
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ٥٦
«گوید: به الله سوگند، نزدیک بود که مرا به هلاکت افکنی(56)»
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ٥٧
«و اگر نعمت پروردگارم نبود، من (نیز) از احضار شدگان (دوزخ) بودم(57)»
أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ٥٨
«(سپس به دوستان بهشتی خود گوید:) آیا ما (هرگز) نمی‌میریم (و در بهشت جاودان هستیم)(58)»
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ٥٩
«جز همان مرگ نخستین خود، (دیگر مرگی به سراغ‌مان نخواهد آمد) و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد؟!(59)»
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ٦٠
«بی‌گمان این همان کامیابی بزرگ است!(60)»
لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ٦١
«(آری) عمل کنندگان باید برای چنین (پاداشی) عمل کنند(61)»
أَذَلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ٦٢
«آیا برای پذیرایی این (نعمت‌های بهشتی) بهتر است یا درخت زقوم؟(62)»
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ٦٣
«همانا ما آن را ابتلای برای ستمکاران قرار دادیم(63)»
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ٦٤
«به راستی آن درختی است که از قعر جهنم می‌روید(64)»
طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ٦٥
«شکوفه‌اش همانند سر‌های شیاطین است(65)»
فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ٦٦
«پس حتما آن‌ها (= جهنمیان) از آن می‌خورند، و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند(66)»
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ٦٧
«آنگاه بر روی آن (خوراک) آمیزۀ از آب گرم (سوزان) دارند(67)»
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ٦٨
«سپس باز‌گشت آن‌ها به سوی جهنم است(68)»
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ٦٩
«بی‌گمان آن‌ها نیاکان خود را گمراه یافتند(69)»
فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ٧٠
«پس این‌ها در دنبال آنان شتابان می‌روند(70)»
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ٧١
«و به راستی پیش از آن‌ها بیشتر پیشینیان گمراه شدند(71)»
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ٧٢
«و به تحقیق ما هشدار دهندگانی در میان آن‌ها فرستادیم(72)»
فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ٧٣
«پس بنگر عاقبت هشدار یافتگان چگونه بود!(73)»
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ٧٤
«مگر بندگان مخلص الله(74)»
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ٧٥
«و یقیناً نوح ما را نِدا داد، پس (ما) چه خوب اجابت کنندۀ هستیم(75)»
وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ٧٦
«و او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم(76)»
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ٧٧
«و تنها فرزندانش را باقی گذاشتیم(77)»
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ٧٨
«و برای او در میان امت‌های بعد (نام نیک) بر جای نهادیم(78)»
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ٧٩
«در میان جهانیان سلام بر نوح باد(79)»
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ٨٠
«بی‌گمان ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم(80)»
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ٨١
«یقیناً او از بندگان مؤمن ما بود(81)»
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ٨٢
«آنگاه دیگران (= تکذیب کنندگان) را غرق کردیم(82)»
وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ٨٣
«و همانا ابراهیم از پیروان او بود(83)»
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ٨٤
«چون با قلب سلیم (خالی از شرک و شک و شهوت) به پیشگاه پروردگارش آمد(84)»
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ٨٥
«چون به پدر و قومش گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟!(85)»
أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ٨٦
«آیا به جای الله، معبود‌های دروغین می‌خواهید؟!(86)»
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ٨٧
«پس شما نسبت به پروردگار جهانیان چه گمان می‌برید؟!(87)»
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ٨٨
«پس (ابراهیم) یک نگاه به ستارگان نگریست(88)»
فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ٨٩
«آنگاه گفت: من بیمارم (و با شما به جشن نمی‌آیم)(89)»
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ٩٠
«پس آن‌ها پشت‌کنان از او دور شدند (و رفتند)(90)»
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ٩١
«آنگاه پنهانی نزد معبودان‌شان رفت و گفت: آیا (چیزی) نمی‌خورید؟(91)»
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ٩٢
«شما را چه شده است که سخن نمی‌گویید(92)»
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ٩٣
«پس به سوی آنان روی آورد (و) ضربۀ محکم (با دست راست) بر آن‌ها زد (و بجز بُت بزرگ همه بت‌ها را درهم شکست)(93)»
فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ٩٤
«پس آن‌ها (= قومش) شتابان به سوی او روی آوردند(94)»
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ٩٥
«(ابراهیم) گفت: آیا چیزی را می‌پرستید که خود تراشیده‌اید؟!(95)»
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ٩٦
«در حالی‌که الله شما را و آنچه را که انجام می‌دهید (و می‌سازید) آفریده است؟!(96)»
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ٩٧
«(بت پرستان) گفتند: بنای (بلندی) برایش بسازید، و او را در (خرمن) آتش بیفکنید(97)»
فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ٩٨
«پس آن‌ها در حق او نیرنگ و مکر ورزیدند و ما آن‌ها را (مغلوب و) پست ساختیم (و آتش به فرمان الله سرد شد)(98)»
وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ٩٩
«و (ابراهیم) گفت: من به سوی پروردگارم می‌روم، (او) مرا هدایت خواهد کرد(99)»
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ١٠٠
«پروردگارا! به من (فرزندی) از صالحان عطا فرما(100)»
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ١٠١
«ما او را به (تولد) پسری بردبار بشارت دادیم(101)»
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ١٠٢
«پس هنگامی‌که (فرزندش) با او به (سن) سعی و کوشش رسید گفت: ای فرزندم! من در خواب دیدم که تو را قربانی می‌کنم، ببین، تو چه نظر داری؟! گفت: پدرم، به آنچه مأمور شدۀ، عمل کن، اگر الله بخواهد، مرا از صابران خواهی یافت(102)»
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ١٠٣
«پس چون هردو تسلیم شدند، و (ابراهیم) او را به پیشانی (بر زمین) افکند(103)»
وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ١٠٤
«و او را ندا دادیم: ای ابراهیم!(104)»
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١٠٥
«یقیناً خواب (خویش) را تحقق بخشیدی بدون شک ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم(105)»
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ١٠٦
«مسلماً این (خواب) آزمایشی آشکار بود(106)»
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ١٠٧
«و او را به ذبح بزرگی فدا دادیم(107)»
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ١٠٨
«و برای او در (میان) امت‌های بعد (نام نیک) بر جای نهادیم(108)»
سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ١٠٩
«سلام بر ابراهیم(109)»
كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١١٠
«این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم(110)»
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ١١١
«بی‌گمان او از بندگان مؤمن ما بود(111)»
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ١١٢
«و او را به (تولد) اسحاق پیامبری از شایستگان بشارت دادیم(112)»
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ١١٣
«و (ما) بر او و اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آن دو، (افرادی) نیکوکار بودند، و (افرادی) آشکار بر خود ستم کردند(113)»
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ١١٤
«و به راستی (ما) بر موسی و هارون منت نهادیم(114)»
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ١١٥
«و آن دو و قوم‌شان را از اندوه بزرگ نجات دادیم(115)»
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ١١٦
«و یاریشان کردیم، پس آنان پیروز شدند(116)»
وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ١١٧
«و به آن دو کتاب روشنگر دادیم(117)»
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ١١٨
«و آن دو را به راه راست هدایت کردیم(118)»
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ١١٩
«و برای آنان در (میان) امت‌های بعد (نام نیک) باقی گذاشتیم(119)»
سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ١٢٠
«سلام بر موسی و هارون!(120)»
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١٢١
«بی‌گمان ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم(121)»
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ١٢٢
«یقیناً آن دو از بندگان مؤمن ما بودند(122)»
وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ١٢٣
«و بی‌گمان الیاس از رسولان (ما) بود(123)»
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ١٢٤
«چون به قومش گفت: آیا پرهیزگاری نمی‌کنید؟!(124)»
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ١٢٥
«آیا (بت) بعل را می‌خوانید، و بهترین آفرینندگان را رها می‌کنید؟!(125)»
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ١٢٦
«الله که پروردگار شما و پروردگار نیاکان نخستین شماست(126)»
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ١٢٧
«پس (آن‌ها) او را تکذیب کردند، و یقیناً (همۀ) آنان (به جهنم) احضار خواهند شد(127)»
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ١٢٨
«مگر بندگان مخلص الله(128)»
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ١٢٩
«و برای او در (میان) امت‌های بعد (نام نیک) باقی گذاشتیم(129)»
سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ١٣٠
«سلام بر ال یاسین (= الیاس)(130)»
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١٣١
«ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم(131)»
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ١٣٢
«بی‌گمان او از بندگان مؤمن ما بود(132)»
وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ١٣٣
«و یقیناً لوط از رسولان (ما) بود(133)»
إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ١٣٤
«هنگامی‌که او و خانواده‌اش را همگی نجات دادیم(134)»
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ١٣٥
«مگر پیر زنی که از باقی ماندگان بود(135)»
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ١٣٦
«سپس دیگران را هلاک کردیم(136)»
وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ١٣٧
«و شما (پیوسته) صبحگاهان بر (ویرانه‌های شهرهای) آن‌ها می‌گذرید(137)»
وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ١٣٨
«و (همچنین) شامگاهان آیا نمی‌اندیشید؟!(138)»
وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ١٣٩
«و یقیناً یونس از رسولان (ما) بود(139)»
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ١٤٠
«هنگامی به کشتی پر (از مسافر و بار) گریخت(140)»
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ١٤١
«پس (اهل کشتی) قرعه زدند، پس (قرعه بنام او افتاد و) مغلوب شد(141)»
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ١٤٢
«آنگاه ماهی (عظیمی) او را بلعید، در حالی‌که او سزاوار نکوهش بود(142)»
فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ١٤٣
«پس اگر او از تسبیح‌گویان نبود(143)»
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ١٤٤
«یقیناً تا روزی‌که (مردم) بر انگیخته می‌شوند، در شکمش باقی می‌ماند(144)»
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ١٤٥
«پس او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) افکندیم، در حالی‌که او بیمار بود(145)»
وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ١٤٦
«و درخت کدویی بر (فراز) او رویاندیم (تا زیر سایۀ آن آرام بگیرد)(146)»
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ١٤٧
«و او را بسوی یکصد هزار نفر (از قومش) یا بیشتر فرستادیم(147)»
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ١٤٨
«پس (آن‌ها) ایمان آوردند، بنا براین تا مدتی آنان را (از نعمت‌های زندگی) بهره‌مند ساختیم(148)»
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ١٤٩
«پس (ای پیامبر) از آنان (= مشرکان) بپرس: آیا دختران از آنِ پروردگارت است، و پسران از آنِ آن‌هاست؟(149)»
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ١٥٠
«آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آن‌ها حاضر بودند؟(150)»
أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ١٥١
«آگاه باش! بی‌گمان آن‌ها از (روی تهمت و) دروغ‌گویی‌شان است که می‌گویند:(151)»
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ١٥٢
«الله (فرزندی) زاده است و یقیناً آن‌ها دروغ‌گو هستند(152)»
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ١٥٣
«آیا (الله) دختران را بر پسران ترجیح داد؟(153)»
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ١٥٤
«شما را چه شده است؟ چگونه حکم می‌کنید؟!(154)»
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ١٥٥
«آیا نمی‌اندیشید؟!(155)»
أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ١٥٦
«یا شما (بر ادعای خود) دلیل روشنی دارید؟!(156)»
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ١٥٧
«پس اگر راستگویید، کتاب‌تان را بیاورید(157)»
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ١٥٨
«و آن‌ها (= مشرکان) میان او (= الله) و جنیان (نسب و) خویشاوندی قرار دادند، در حالی‌که جنیان به خوبی می‌دانند که آنان احضار خواهند شد(158)»
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ١٥٩
«الله منزه است از آنچه توصیف می‌کنند(159)»
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ١٦٠
«مگر بندگان مخلص الله(160)»
فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ١٦١
«پس شما (مشرکان) و آنچه می‌پرستید(161)»
مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ١٦٢
«(هرگز) نمی‌توانید بر (پرستش) آن (بت‌ها کسی را) گمراه کنید(162)»
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ١٦٣
«مگر کسی‌که راهی (آتش) جهنم باشد(163)»
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ١٦٤
«(فرشتگان گفتند:) و هیچ‌کس از ما نیست، مگر آن که جایگاه (و مقام) معلومی دارد(164)»
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ١٦٥
«و همانا ما (برای اطاعت فرمان الله) به صف ایستاده‌ایم(165)»
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ١٦٦
«و بی‌گمان ما تسبیح گویان (او) هستیم(166)»
وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ١٦٧
«و (کافران) پیوسته می‌گفتند:(167)»
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ١٦٨
«اگر نزد ما کتابی از (کتاب‌های) پیشینیان مي بود(168)»
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ١٦٩
«مسلماً ما از بندگان مخلص الله می‌شدیم(169)»
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ١٧٠
«پس (هنگامی‌که پیامبر برای آن‌ها قرآن آورد) آن‌ها به آن (قرآن) کافر شدند، و به زودی خواهند دانست(170)»
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ١٧١
«و به راستی وعدۀ ما برای بندگان فرستادۀ ما از پیش صادر شده است(171)»
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ١٧٢
«که هر آینه آن‌ها یاری شدگانند(172)»
وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ١٧٣
«و بی‌گمان لشکر ما پیروزند(173)»
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ١٧٤
«پس (ای پیامبر) تا مدتی از آن‌ها (= مشرکان) روی بگردان(174)»
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ١٧٥
«و آن‌ها را ببین، پس (آن‌ها نیز، نتیجۀ کردار خود را) به زودی خواهند دید(175)»
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ١٧٦
«آیا آن‌ها برای (دیدن) عذاب ما شتاب دارند؟!(176)»
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ١٧٧
«پس چون (عذاب) بر آستانۀ خانه‌هایشان فرود آید، هشداریافتگان چه صبحگاه بدی خواهند داشت(177)»
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ١٧٨
«و تا مدتی از آن‌ها روی بگردان(178)»
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ١٧٩
«و (آن‌ها را) ببین، پس (آن‌ها نیز) به زودی خواهند دید(179)»
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ١٨٠
«پاک و منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت، از آنچه (مشرکان) توصیف می‌کنند(180)»
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ١٨١
«و سلام، بر رسولان(181)»
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ١٨٢
«و سپاس و ستایشِ مخصوص الله است که پروردگار جهانیان است(182)»
