سوره شعراء
تلاوت سوره شعراء
ترجمه صوتی سوره شعراء
طسم١
«طسم (طا سین میم)(1)»
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ٢
«این آیات کتاب روشن است(2)»
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ٣
«گویی می‌خواهی از (شدت غم و اندوه) این‌که آن‌ها ایمان نمی‌آورند؛ خود را هلاک کنی!(3)»
إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ٤
«اگر بخواهیم از آسمان بر آن‌ها نشانۀ نازل می‌کنیم که گردن‌هایشان در برابر آن تسلیم (و خاضع) گردد(4)»
وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ٥
«و هیچ پند تازۀ از سوی (الله) رحمان برای آن‌ها نمی‌آید؛ مگر این‌که از آن روی گردان هستند(5)»
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ٦
«به راستی آن‌ها تکذیب کردند، پس به زودی اخبار آنچه را که به آن استهزاء (و تمسخر) می‌کردند؛ به آن‌ها خواهد رسید(6)»
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ٧
«آیا به زمین ننگریسته‌اند که چه قدر از هر گونه گیاهان (نیکو و) پر ارزش در آن رویانده‌ایم؟!(7)»
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ٨
«بی‌گمان در این نشانۀ (بزرگی) است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نیستند(8)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ٩
«و به راستی پروردگار تو پیروزمند مهربان است(9)»
وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ١٠
«و (به یاد بیاور) هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که به سوی قوم ستمکار برو(10)»
قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ١١
«قوم فرعون، آیا آن‌ها نمی‌ترسند؟!(11)»
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ١٢
«(موسی) گفت: پروردگارا! من می‌ترسم که مرا تکذیب کنند!(12)»
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ١٣
«و سینه‌ام تنگ گردد و زبانم باز نشود، پس (برادرم) هارون را (نیز) رسالت ده (تا مرا یاری کند)(13)»
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ١٤
«و آن‌ها بر (گردن) من (ادعای) گناهی دارند، پس می‌ترسم که مرا بکشند(14)»
قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ١٥
«(الله) فرمود: چنین نیست، پس شما هردو با آیات ما بروید، یقیناً ما با شما شنوندگان هستیم(15)»
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ١٦
«پس (به نزد) فرعون بروید، و بگویید: ما فرستادۀ پروردگار جهانیان هستیم(16)»
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ١٧
«که بنی اسرائیل را با ما بفرست(17)»
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ١٨
«(فرعون) گفت: آیا ما تو را در کودکی نزد خود پرورش ندادیم، و سال‌هایی از عمرت را در میان ما نگذراندی؟!(18)»
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ١٩
«و (بالآخره) آن کارت را (که نبایست انجام می‌دادی) انجام دادی، و تو از ناسپاسانی(19)»
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ٢٠
«(موسی) گفت: (من) آن (کار) را آنگاه انجام دادم که من از بی‌خبران بودم(20)»
فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ٢١
«پس چون از شما ترسیدم از شما فرار کردم، آنگاه پروردگارم به من دانش (و نبوت) بخشید و مرا از پیامبران قرار داد(21)»
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرَائِيلَ٢٢
«و آیا این نعمتی است که تو بر من منت می‌گذاری که بنی اسرائیل را بردۀ خود ساختۀ؟!(22)»
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ٢٣
«فرعون گفت: پروردگار جهانیان چیست؟!(23)»
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ٢٤
«(موسی) گفت: پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر اهل یقین هستید(24)»
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ٢٥
«(فرعون) به آن‌های که در اطرافش بودند؛ گفت: آیا نمی‌شنوید؟(25)»
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ٢٦
«(موسی) گفت: (او) پروردگار شما و پروردگار نیاکان پیشین شماست(26)»
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ٢٧
«(فرعون) گفت: بی‌تردید پیامبرتان که به سوی شما فرستاده شده دیوانه است(27)»
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ٢٨
«(موسی) گفت: (او) پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است، اگر بیندیشید(28)»
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ٢٩
«(فرعون) گفت: اگر معبودی جز من برگزینی، البته تو را از زندانیان قرار خواهم داد(29)»
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ٣٠
«(موسی) گفت: حتی اگر معجزۀ روشنی برای تو آورده باشم؟!(30)»
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ٣١
«(فرعون) گفت: پس اگر از راستگویانی، آن را بیاور(31)»
فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ٣٢
«پس (موسی) عصای خود را افکند، که ناگهان آن اژد‌هایی آشکار شد(32)»
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ٣٣
«و دست خود را (در گریبان فرو برد و) بیرون آورد که ناگهان در برابر بینندگان سفید (و روشن) بود(33)»
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ٣٤
«(فرعون) به اشرافی که اطراف او بودند؛ گفت: بی‌گمان این (مرد) جادوگر دانایی است(34)»
يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ٣٥
«(او) می‌خواهد با سحرش شما را از سرزمین‌تان بیرون کند، پس شما چه نظر می‌دهید؟!(35)»
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ٣٦
«گفتند: (کار) او و برادرش را به تأخیر انداز، و جمع آوری کنندگان را در (همۀ) شهرها بفرست(36)»
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ٣٧
«تا هر جادوگر ماهر (و) دانایی را نزد تو آورند(37)»
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ٣٨
«پس (سر‌انجام) جادوگران برای وعده‌گاه روز معینی گرد آورده شدند(38)»
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ٣٩
«و به مردم گفته شد: آیا شما (نیز) جمع می‌شوید(39)»
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ٤٠
«تا اگر ساحران پیروز شدند، ما از آن‌ها پیروی کنیم؟!(40)»
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ٤١
«پس هنگامی‌که ساحران آمدند، به فرعون گفتند: اگر ما پیروز شویم، آیا ما پاداشی خواهیم داشت؟!(41)»
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ٤٢
«گفت: آری، و بی‌گمان آنگاه شما از مقربان خواهید بود(42)»
قَالَ لَهُمْ مُوسَى أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ٤٣
«موسی به آن‌ها گفت: هر چه می‌خواهید بیفکنید، بیفکنید(43)»
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ٤٤
«پس آن‌ها ریسمان‌ها و عصا‌های خود را افکندند، و گفتند: به عزت فرعون سوگند که، قطعاً ما پیروزیم(44)»
فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ٤٥
«پس موسی عصایش را افکند، ناگهان آنچه را به دروغ بر ساخته بودند، بلعید(45)»
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ٤٦
«پس ساحران سجده‌کنان (به زمین) افتادند(46)»
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ٤٧
«گفتند: ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم(47)»
رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ٤٨
«پروردگار موسی و هارون(48)»
قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ٤٩
«(فرعون) گفت: آیا پیش از آن‌که به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلماً او بزرگتر شماست که سحر را به شما یاد داده است، پس به زودی خواهید دانست! دستان‌تان و پا‌هایتان را به عکس یکدیگر قطع می‌کنم، و همۀ شما را به دار می‌آویزم(49)»
قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ٥٠
«گفتند: باکی نیست، ما به سوی پروردگار مان باز می‌گردیم(50)»
إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ٥١
«ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، که ما از نخستین ایمان آورندگان بودیم(51)»
وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ٥٢
«و به موسی وحی کردیم که: شبانه بندگانم را (از مصر) بیرون ببر، بی‌گمان شما تعقیب می‌شوید(52)»
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ٥٣
«پس فرعون (چون از ماجرا آگاه گردید) گرد آورندگان (نیرو) را به شهرها فرستاد(53)»
إِنَّ هَؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ٥٤
«(و گفت:) این‌ها (= بنی اسرائیل) گروهی اندک (و ناچیز) هستند(54)»
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ٥٥
«و این‌ها ما را به خشم آورده‌اند(55)»
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ٥٦
«و ما همگی آماده (و بیدار) هستیم(56)»
فَأَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ٥٧
«پس آن‌ها را از باغ‌ها و چشمهها بیرون کردیم(57)»
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ٥٨
«و (نیز) از گنج‌ها و منزل‌گاه نیکو (و قصر‌های مجلل بیرون راندیم)(58)»
كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ٥٩
«(آری) این چنین (کردیم) و بنی اسرائیل را وارث آن‌ها ساختیم(59)»
فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ٦٠
«پس آن‌ها (صبحگاهان به) هنگام طلوع آفتاب به تعقیب‌شان پرداختند(60)»
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ٦١
«پس چون دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: یقیناً ما (در چنگال فرعونیان) گرفتار شدیم(61)»
قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ٦٢
«(موسی) گفت: چنین نیست، بی‌گمان پروردگارم با من است، به زودی مرا هدایت خواهد کرد(62)»
فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ٦٣
«پس به موسی وحی کردیم: عصایت را به دریا بزن آنگاه (دریا) شکافته شد، پس هر بخشی (از آن) همچون کوه عظیمی شد(63)»
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ٦٤
«و دیگران (= فرعون و فرعونیان) را (نیز) به آنجا نزدیک ساختیم(64)»
وَأَنْجَيْنَا مُوسَى وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ٦٥
«و موسی و همراهانش را همگی نجات دادیم(65)»
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ٦٦
«سپس دیگران را غرق کردیم(66)»
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ٦٧
«بی‌گمان در این (ماجرا) نشانۀ (روشن) است، ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند(67)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ٦٨
«و بی‌تردید پرورگارتو پیروزمند مهربان است(68)»
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ٦٩
«و خبر ابراهیم را بر آن‌ها بخوان(69)»
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ٧٠
«هنگامی‌که به پدر و قومش گفت: چه چیز را می‌پرستید؟!(70)»
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ٧١
«گفتند: بت‌هایی را می‌پرستیم، و پیوسته برای (عبادت) آن‌ها معتکف هستیم(71)»
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ٧٢
«(ابراهیم) گفت: آیا هنگامی‌که آن‌ها را می‌خوانید (صدای) شما را می‌شنوند؟!(72)»
أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ٧٣
«یا سود و زیانی به شما می‌رسانند؟!(73)»
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ٧٤
«گفتند: (نه) بلکه ما نیاکان خود را یافتیم که چنین می‌کردند(74)»
قَالَ أَفَرَأَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ٧٥
«(ابراهیم) گفت: آیا دیدید چیزهایی را که پیوسته عبادت می‌کردید(75)»
أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ٧٦
«شما و نیاکان پیشین شما(76)»
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ٧٧
«پس همۀ آن‌ها دشمن من هستند، جز پروردگار جهانیان(77)»
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ٧٨
«(همان) کسی‌که مرا آفرید، پس او مرا هدایت می‌کند(78)»
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ٧٩
«و کسی‌که او به من غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید(79)»
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ٨٠
«و هنگامی‌که بیمار شوم پس او مرا شفا می‌دهد(80)»
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ٨١
«و کسی‌که مرا می‌میراند؛ سپس زنده می‌کند(81)»
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ٨٢
«و کسی‌که امیدوارم گناهانم را در روز جزا برایم ببخشد(82)»
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ٨٣
«پروردگارا! به من (دانش و) حکمت ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن(83)»
وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ٨٤
«و برای من در میان آیندگان آوازۀ نیک (و ذکر خیر) قرار بده(84)»
وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ٨٥
«و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان(85)»
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ٨٦
«و پدرم را بیامرز، بی‌گمان او از گمراهان بود(86)»
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ٨٧
«و در روزی‌که (همۀ مردم) برانگیخته می‌شوند، مرا رسوا (و شرمنده) مکن(87)»
يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ٨٨
«روزی‌که مال و فرزندان سودی نبخشد(88)»
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ٨٩
«مگر کسی‌که با قلب سلیم (خالی از شرک و کفر و نفاق) به پیشگاه الله بیاید(89)»
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ٩٠
«و (در آن روز) بهشت برای پرهیزگاران نزدیک آورده شود(90)»
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ٩١
«و دوزخ برای گمراهان آشکار کرده شود(91)»
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ٩٢
«و به آن‌ها گفته می‌شود: کجا هستند آنچه که به جای الله پرستش می‌کردید؟!(92)»
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ٩٣
«آیا آن‌ها شما را یاری می‌کنند، یا (خود) انتقام می‌گیرند؟!(93)»
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ٩٤
«پس آن‌ها و گمراهان (به رو) در آن افکنده می‌شوند(94)»
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ٩٥
«و (نیز) همۀ لشکریان ابلیس(95)»
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ٩٦
«آن‌ها در آنجا در حالی‌که با یکدیگر مخاصمه می‌کنند، گویند:(96)»
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ٩٧
«به الله سوگند که ما در گمراهی آشکار بودیم(97)»
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ٩٨
«چون شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌دانستیم(98)»
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ٩٩
«و کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد(99)»
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ١٠٠
«پس (اکنون) هیچ شفاعت کنندگانی برای ما نیست(100)»
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ١٠١
«و نه هیچ دوست (مخلص و) مهربانی(101)»
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ١٠٢
«پس ای کاش بار دیگر (به دنیا) باز گردیم، تا از مؤمنان باشیم(102)»
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ١٠٣
«بی‌گمان در این (ماجرا) نشانۀ (روشن) است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند(103)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ١٠٤
«و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است(104)»
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ١٠٥
«قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند(105)»
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ١٠٦
«هنگامی‌که برادرشان نوح به آن‌ها گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!(106)»
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ١٠٧
«مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم(107)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١٠٨
«پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید(108)»
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ١٠٩
«و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است(109)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١١٠
«پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید(110)»
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ١١١
«گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم در حالی‌که فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟!(111)»
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ١١٢
«(نوح) گفت: من چه می‌دانم آن‌ها چه کار‌ها کرده‌اند!(112)»
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ١١٣
«اگر می‌فهمید، حساب آن‌ها تنها با پروردگار من است(113)»
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ١١٤
«و من (هرگز) مؤمنان را طرد نخواهم کرد(114)»
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ١١٥
«من جز بیم دهندۀ آشکار نیستم(115)»
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ١١٦
«گفتند: ای نوح! اگر (از دعوتت) دست بر نداری، حتماً سنگسار خواهی شد(116)»
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ١١٧
«(نوح) گفت: پروردگارا! همانا قوم من، مرا تکذیب کردند(117)»
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ١١٨
«پس میان من و آن‌ها داوری کن، و مرا و مؤمنانی را که با من هستند؛ نجات بده(118)»
فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ١١٩
«پس او و کسانی را که همراه او بودند، در (آن) کشتی پر (و انباشته) نجات دادیم(119)»
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ١٢٠
«سپس یه را غرق کردیم(120)»
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ١٢١
«بی‌گمان در این (ماجرا) نشانۀ (روشن) است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند(121)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ١٢٢
«و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است(122)»
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ١٢٣
«(قوم) عاد (نیز) پیامبران (الله) را تکذیب کردند(123)»
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ١٢٤
«هنگامی‌که برادرشان هود به آن‌ها گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!(124)»
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ١٢٥
«به راستی من برای شما پیامبری امین هستم(125)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١٢٦
«پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید(126)»
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ١٢٧
«و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پرودگار جهانیان است(127)»
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ١٢٨
«آیا بر هر مکان مرتفعی نشانۀ (از روی هوا و هوس و) بیهوده می‌سازید؟!(128)»
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ١٢٩
«و قصر‌ها (و قلعه‌های) محکم و استوار بنا می‌کنید، گویی که (در دنیا) جاودانه می‌مانید(129)»
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ١٣٠
«و چون (کسی را) کیفر دهید، همچون جباران کیفر می‌دهید(130)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١٣١
«پس از الله بترسید و مرا اطاعت کنید(131)»
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ١٣٢
«و از کسی بترسید که شما را به آنچه می‌دانید مدد کرده است(132)»
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ١٣٣
«شما را به چهارپایان و فرزندان مدد (و یاری) فرموده است(133)»
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ١٣٤
«و (همچنین به) باغ‌ها و چشمهها(134)»
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ١٣٥
«همانا من از عذاب روزی بزرگ بر شما می‌ترسم!(135)»
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ١٣٦
«گفتند: برای ما یکسان است، چه ما را پند دهی یا پند ندهی(136)»
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ١٣٧
«این جز (همان) روش پیشینیان نیست(137)»
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ١٣٨
«و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد(138)»
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ١٣٩
«پس او (= هود) را تکذیب کردند، در نتیجه ما آن‌ها را هلاک کردیم، بی‌گمان در این (ماجرا) نشانۀ است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند(139)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ١٤٠
«و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است(140)»
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ١٤١
«(قوم) ثمود پیامبران (الله) را تکذیب کردند(141)»
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ١٤٢
«هنگامی‌که برادرشان صالح به آن‌ها گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!(142)»
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ١٤٣
«بی‌گمان من برای شما پیامبری امین هستم(143)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١٤٤
«پس از الله بترسید و مرا اطاعت کنید(144)»
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ١٤٥
«و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است(145)»
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ١٤٦
«آیا (می پندارید که) شما در (نعمت‌‌‌هایی) اینجا ایمن رها خواهید شد؟!(146)»
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ١٤٧
«در (این) باغ‌ها و چشمهها(147)»
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ١٤٨
«و (در این) زراعت‌ها و نخل‌هایی که شکوفه‌هایش (نرم و) رسیده است؟!(148)»
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ١٤٩
«و شادمانه از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید؟(149)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١٥٠
«پس از الله بترسید و مرا اطاعت کنید(150)»
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ١٥١
«و فرمان اسراف کاران را اطاعت نکنید(151)»
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ١٥٢
«(همان) کسانی‌که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند(152)»
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ١٥٣
«گفتند: (ای صالح) جز این نیست که تو از جادوشدگانی(153)»
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ١٥٤
«تو جز بشری همانند ما نیستی، پس اگر از راستگویانی نشانۀ بیاور(154)»
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ١٥٥
«(صالح) گفت: این ماده شتری است، که برای او یک نوبت آب خوردن، و برای شما (نیز) نوبت روز معینی است(155)»
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ١٥٦
«و (کمترین) آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرو می‌گیرد(156)»
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ١٥٧
«پس آن را پی کردند، آنگاه (از کردۀ خود) پشیمان شدند(157)»
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ١٥٨
«پس عذاب (الهی) آن‌ها را فرو گرفت، بی‌گمان در این (ماجرا) نشانۀ است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند(158)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ١٥٩
«و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است(159)»
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ١٦٠
«قوم لوط (نیز) پیامبران (الله) را تکذیب کردند(160)»
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ١٦١
«هنگامی‌که برادرشان لوط به آن‌ها گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!(161)»
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ١٦٢
«بی‌گمان من برای شما پیامبری امین هستم(162)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١٦٣
«پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید(163)»
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ١٦٤
«و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است(164)»
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ١٦٥
«آیا در میان جهانیان شما به سراغ مردان می‌روید؟!(165)»
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ١٦٦
«و همسرانی‌که الله برای شما آفریده است؛ رها می‌کنید، بلکه شما قومی متجاوز هستید(166)»
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ١٦٧
«گفتند: ای لوط، اگر دست بر نداری، یقیناً از اخراج شدگان خواهی بود(167)»
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ١٦٨
«(لوط) گفت: من دشمن سرسخت عمل شما هستم(168)»
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ١٦٩
«پروردگارا! من و خانواده ام را از (عاقبت) آنچه (این‌ها) انجام می‌دهند، نجات بده(169)»
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ١٧٠
«پس او و خانواده‌اش را همگی نجات دادیم(170)»
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ١٧١
«مگر پیر زنی که در میان بازماندگان بود(171)»
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ١٧٢
«سپس دیگران را نابود ساختیم(172)»
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ١٧٣
«و بر آن‌ها بارانی (از سنگ) بارانیدیم، پس باران بیم داده شدگان چه بد بود(173)»
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ١٧٤
«بی‌گمان در این (ماجرا) نشانۀ است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند(174)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ١٧٥
«و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است(175)»
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ١٧٦
«اصحاب ایکه (= قوم شعیب) پیامبران (الله) را تکذیب کردند(176)»
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ١٧٧
«هنگامی‌که شعیب به آن‌ها گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟!(177)»
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ١٧٨
«همانا من برای شما پیامبری امین هستم(178)»
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ١٧٩
«پس از الله بترسید، و مرا اطاعت کنید(179)»
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ١٨٠
«و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم، مزد من تنها بر (عهدۀ) پروردگار جهانیان است(180)»
أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ١٨١
«پیمانه را تمام بدهید، و از کاهندگان (و کم فروشان) نباشید(181)»
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ١٨٢
«و با ترازوی درست وزن کنید(182)»
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ١٨٣
«و چیز‌های مردم را کم ندهید (و حق آن‌ها را ضایع نکنید) و در زمین به فساد نکوشید(183)»
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ١٨٤
«و از کسی‌که شما و آفریدگان نخستین را آفرید بترسید(184)»
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ١٨٥
«گفتند: (ای شعیب!) جز این نیست که تو از جادو شدگانی(185)»
وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ١٨٦
«تو جز بشری همانند ما نیستی، و تو را از دروغگویان می‌پنداریم(186)»
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ١٨٧
«پس اگر از راستگویانی، پاره‌ای از آسمان را بر (سر) ما بینداز(187)»
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ١٨٨
«(شعیب) گفت: پروردگارم! به آنچه انجام می‌دهید؛ داناتر است(188)»
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ١٨٩
«پس او را تکذیب کردند، آنگاه عذاب روز سایه آن‌ها را فرو گرفت، بی‌گمان آن عذاب روز بزرگی بود(189)»
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ١٩٠
«بی‌گمان در این (ماجرا) نشانۀ است، و بیشتر آن‌ها مؤمن نبودند(190)»
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ١٩١
«و بی‌تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است(191)»
وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ١٩٢
«و همانا این (قرآن) نازل شده (از جانب) پروردگار جهانیان است(192)»
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ١٩٣
«روح الامین (= جبرئیل) آن را فرود آورده است(193)»
عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ١٩٤
«بر قلب تو، تا از هشدار دهندگان باشی(194)»
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ١٩٥
«(آن را) به زبان عربی روشن (نازل کرد)(195)»
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ١٩٦
«و همانا (توصیف) آن در کتاب‌های پیشینیان (نیز آمده) است(196)»
أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ١٩٧
«آیا همین نشانه برای آن‌ها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل از آن (قرآن) آگاهند؟!(197)»
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ١٩٨
«و اگر آن را بر بعضی از عجمیان (= غیر عرب‌ها) نازل می‌کردیم(198)»
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ١٩٩
«پس او آن را برایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آورند(199)»
كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ٢٠٠
«(آری) این گونه آن (تکذیب) را در دل‌های مجرمان در آوردیم(200)»
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ٢٠١
«به آن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را (با چشم خود) ببینند(201)»
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ٢٠٢
«پس ناگهان در حالی‌که بی‌خبرند به سراغ آن‌ها می‌آید(202)»
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ٢٠٣
«آنگاه می‌گویند: آیا مهلتی به ما داده خواهد شد؟!(203)»
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ٢٠٤
«آیا برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟!(204)»
أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ٢٠٥
«آیا دیدی که اگر سالیانی آن‌ها را (از این زندگی دنیا) بهره‌مند سازیم(205)»
ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ٢٠٦
«سپس آنچه که به آن‌ها وعده داده شده است به سراغ‌شان بیاید(206)»
مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ٢٠٧
«این بهره‌مندیشان (از دنیا) سودی برای آن‌ها نخواهد داشت(207)»
وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ٢٠٨
«و هیچ قریۀ را هلاک نکردیم؛ مگر این‌که هشدار دهندگانی (از پیامبران) داشتند(208)»
ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ٢٠٩
«برای پند دادن، و ما هرگز ستمکار نبودیم(209)»
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ٢١٠
«و شیطآن‌ها (هرگز) این (قرآن) را نازل نکرده‌اند(210)»
وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ٢١١
«و برای آن‌ها سزاوار نیست؛ و نمی‌توانند(211)»
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ٢١٢
«بی‌گمان آن‌ها از شنیدن (وحی، و استراق سمع) برکنارند(212)»
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ٢١٣
«پس (ای پیامبر!) هیچ معبودی را با الله مخوان، که از عذاب شدگان خواهی بود(213)»
وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ٢١٤
«و خویشاوندان نزدیکت را هشدار بده(214)»
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ٢١٥
«و بال (رحمت و فروتنی) خود را برای مؤمنانی‌که از تو پیروی می‌کنند؛ بگستر(215)»
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ٢١٦
«پس اگر از (فرمان) تو سرپیچی کردند، بگو: همانا من از آنچه انجام می‌دهید؛ بیزارم(216)»
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ٢١٧
«و بر الله پیروزمند مهربان توکل کن(217)»
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ٢١٨
«(همان) کسی‌که تو را به هنگامی‌که (برای عبادت) بر می‌خیزی می‌بیند(218)»
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ٢١٩
«و (نیز) حرکت (و نشست و بر خاست) تو را میان سجده‌کنندگان (می‌بیند)(219)»
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ٢٢٠
«همانا او شنوای داناست(220)»
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ٢٢١
«آیا به شما خبردهم که شیاطین بر چه کسی نازل می‌شوند؟!(221)»
تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ٢٢٢
«بر هر دروغگوی گنهکار نازل می‌گردند(222)»
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ٢٢٣
«(به شیاطین) گوش فرا می‌دهند و بیشترشان دروغگو هستند(223)»
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ٢٢٤
«و شاعران (کسانی) هستند که گمراهان از آن‌ها پیروی می‌کنند(224)»
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ٢٢٥
«آیا ندیدی که آن‌ها در هر وادیی سرگشته (و حیران) هستند؟!(225)»
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ٢٢٦
«و بی‌گمان آن‌ها چیزی می‌گویند که (خود به آن) عمل نمی‌کنند؟!(226)»
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ٢٢٧
«مگر کسانی‌که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و الله را بسیار یاد کردند، و بعد از آن که ستم دیدند، انتقام گرفتند، (و با شعر خود از اسلام و مسلمین دفاع نمودند)، و کسانی‌که ستم کردند؛ به زودی خواهند دانست به چه بازگشتگاهی باز می‌گردند(227)»
