سوره نوح
تلاوت سوره نوح
ترجمه صوتی سوره نوح
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ١
«بی‌گمان ما نوع را به سوی قومش فرستادیم، (و گفتیم): قوم خود را پیش از آن که عذاب دردناک به سراغ‌شان آید، هشدار ده (و بترسان)(1)»
قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ٢
«(نوح) گفت: ای قوم! همانا من برای شما بیم‌دهندۀ آشکاری هستم(2)»
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ٣
«که الله را پرستش کنید و از او بترسید، و مرا اطاعت کنید(3)»
يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ٤
«(پس اگر چنین کردید، الله) گناهان شما را می‌آمرزد، و شما را تا زمان معینی مهلت می‌دهد، زیرا هنگامی‌که اجل الهی فرا رسد تأخیر نخواهد داشت، اگر می‌دانید(4)»
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا٥
«و نوح (پس از نهصد و پنجاه سال نصیحت‌گری و دعوت) گفت: پروردگارا! به راستی که من قوم خود را شب و روز (به ایمان) دعوت کردم(5)»
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا٦
«اما دعوت من (در حق آنان چیزی) جز گریز نیفزود(6)»
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا٧
«و من هرگاه آن‌ها را دعوت کردم تا تو آنان را بیامرزی انگشتان‌‌شان را در گوش‌هایشان فرو کردند و لباس‌هایشان را (به خود) پیچیدند، و (در مخالفت) اصرار (و پا‌فشاری) کردند و به شدت گردن کشی و تکبر نمودند(7)»
ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا٨
«سپس من آن‌ها را با صدای بلند (و آشکار) دعوت کردم(8)»
ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا٩
«آنگاه به آشکار برایشان گفتم، و در نهان برای (هرکدام از) آنان بیان کردم(9)»
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا١٠
«پس (به آن‌ها) گفتم: از پروردگار خویش آمرزش بخواهید، بی‌گمان او بسیار آمرزنده است(10)»
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا١١
«تا از آسمان (باران) پی در پی بر شما بفرستد(11)»
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا١٢
«و شما را با اموال و فرزندان بسیار مدد کند، به شما باغ‌های (سرسبز) بدهد، و برای شما نهر‌های (جاری) قرار دهد(12)»
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا١٣
«شما را چه شده است که برای الله، عظمت (و شکوه) قایل نیستید؟!(13)»
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا١٤
«در حالی‌که شما را در مراحل گوناگون آفرید (از نطفه سپس خون لخته شده، آنگاه تکه‌ای گوشت، تا این‌که انسان کامل شد)(14)»
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا١٥
«آیا نمی‌بینید چگونه الله هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید؟(15)»
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا١٦
«و ماه را در میان آسمان‌ها مایۀ روشنایی قرار داد، و خورشید را چراغ (فروزانی) گردانید(16)»
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا١٧
«و الله شما را همچون گیاه و نباتی از زمین رویانید(17)»
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا١٨
«سپس شما را به آن (زمین) باز می‌گرداند، و بار دیگر شما را بیرون می‌آورد(18)»
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا١٩
«و الله زمین را برای شما گسترده ساخت(19)»
لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا٢٠
«تا از راه‌های پهناور آن (به سوی مقصد خود) رفت و آمد کنید(20)»
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا٢١
«نوح گفت: پروردگارا! بی‌گمان آن‌ها مرا نافرمانی کردند، و از کسی پیروی کردند که مال و فرزندش چیزی جز زیانکاری بر او نیفزوده است(21)»
وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا٢٢
«و (آن پیشوایان گمراه) نیرنگ (و مکر) بزرگی به کار بردند(22)»
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا٢٣
«و گفتند: معبودان خود را رها نکنید و (بخصوص) ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر را رها نکنید(23)»
وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا٢٤
«و به راستی آن‌ها بسیاری را گمراه کردند، و (تو ای پروردگار!) ستمکاران را جز گمراهی میفزا(24)»
مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا٢٥
«(سرانجام) به کیفر گناهان‌شان (همگی) غرق شدند، پس در آتش (دوزخ) درآورده شدند، و در برابر (عذاب) الهی یاور (و مددکاری) برای خود نیافتند(25)»
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا٢٦
«و نوح گفت: پروردگارا! هیچ یک از کافران (و دیار‌‌شان) را بر روی زمین باقی نگذار(26)»
إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا٢٧
«چرا که اگر آن‌ها را باقی گذاری بندگانت را گمراه می‌کنند، و جز (نسلی) بدکار و کافر به وجود نمی‌آورند(27)»
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا٢٨
«پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هرآن کس که با ایمان وارد خانۀ من شود، و (تمام) مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز، و ستمکاران را جز هلاکت (و نابودی) میفزا(28)»
